Vrouwen aan het woord
11 May 2017
Vandaag was ik in mijn eigen school als gastspreker aanwezig tijdens Vrouwen aan het woord. Vrouwen aan het woord is vermoedelijk ontstaan vanuit een bedevaart die deze katholieke school vroeger tijdens de meimaand te voet maakte naar één of ander Maria-oord. Vandaag nodigen ze in die meimaand telkens enkele vrouwelijke gastsprekers uit die zich op één of ander manier al dan niet vrijwillig inzetten in en voor onze maatschappij.
Vorig jaar was mijn aanwezigheid geweigerd. Ik gaf toen tijdelijk geen les op deze school o.a. omwille van mijn transitie, maar als gastspreker doet dat er natuurlijk niet toe. Aangezien ik echter nog maar net in transitie was, stilaan begon te switchen in kledij, maar tegelijk nog rondliep met een volle zichtbare baard die niet afgeschoren mocht worden omwille van de lasertherapie, was ik zichtbaar nog teveel man, of zoals werd gecommuniceerd vanuit het beleid, ik was (nog) niet echt vrouw. Mijn vraag wat dat dan betekende, of wat ik nog moest veranderen om wel als vrouw gezien of erkend te worden, bleef allicht onbeantwoord. Het belangrijkste argument van de weigering was bescherming van mezelf. Ik zou leerlingen toespreken die ik dit schooljaar misschien in mijn klas zou hebben, en dan zouden ze weet hebben van mijn trans-zijn. Voor mij geen probleem, ik maak daar geen geheim van en schaam mij er ook niet voor, maar hoedanook was de weigering definitief.
Dit jaar zou het dan wel mogen, en daar stond ik dan ook op (, ook al definieer ik me ondertussen eerder als non-binair en genderfluïde).
Ik gaf drie sessie van 50 minuten. Een korte voorstelling van de organisatie Anders-Gewoon van waaruit ik als vrijwilliger kwam spreken. Een bondig overzicht van ons aanbod. De vraag waarom wij als organisatie werken rond genderdiversiteit, wat dat juist betekent met visuele voorbeelden en vooral hoezeer dat gender ons allen beïnvloedt. Kort mijn persoonlijk verhaal, gevolgd door de opdracht aan hen om zelf ook vanuit hun gevoel te gaan leven en als afsluiter ruimte voor vragen vanuit het publiek.
Ik kan met overtuiging zeggen dat het een succes was. In totaal mocht ik 9 klassen toegesproken, waarvan de laatste twee klassen zich extra aansloten omdat ze van andere klassen hadden gehoord dat het zo interessant was. Ook collega’s beaamde de noodzakelijkheid van deze presentatie, hoezeer ze gender zelf nog niet op die manier hadden bekeken en dat eigenlijk alle collega’s deze uiteenzetting eens zouden moeten bijwonen.
Kort samengevat heb ik vandaag de kans en de ruimte gekregen om in een voor mij vertrouwde omgeving enkele zaadjes uit te strooien die hopelijk ooit mogen uitkomen en uitgroeien tot genderbewuste personen die een genderloze(re) of genderneutrale(re) maatschappij mee vorm en kleur gaan geven.