Zee van Leven

Knoop (gold)

14 May 2017

Als het leven een zee is, zijn wij de bootjes.

Als we het leven vergelijken met een zee, een oneindige massa aan water, dan zijn wij als bootjes die deze zee mogen bevaren, mogen ontdekken, mogen oversteken.

Er zijn verschillende soorten bootjes die elk op hun eigen tempo en manier hun eigen richting of zin mogen of dienen te volgen.


Er zijn speedbootjes die over het water scheren, het water bijna niet raken, overal naar toe, zo snel mogelijk op zoek naar een nieuw stukje zee, naar een nieuwe ervaring, een nieuwe sensatie.

Er zijn vissersbootjes, groot en klein, die elke dag opnieuw dezelfde taak vervullen, voor zichzelf en voor anderen, op zoek naar de beste en lekkerste vis, in het diepe of het ondiepe.

Er zijn zwaarbeladen tankers die het water diep en vaak traag doorklieven, die nooit de snelheid van een speedbootje kunnen halen, vaak gebukt of soms bijna verzonken in en onder de last die ze meedragen.

Er zijn kleine plezierbootjes en ook druk bevolkte cruiseships, die op hun manier al feestend en klaarblijkelijk zorgeloos hun weg banen doorheen deze zee.

Er zijn sleepbootjes die andere bootjes mee op sleeptouw nemen, hopend hen verder te kunnen brengen op deze levenszee.

Er zijn baggerbootjes die de vaargeulen vrijmaken voor de bootjes die achter hen volgen.

Er zijn gezonken en vastgelopen bootjes, gekapseisde en gestrande bootjes.

Sommige bootjes kiezen ervoor om voor anker te gaan, stil en rustig mee te dobberen op de golven.

Soms zijn er bootjes zwaar gehavend of toegetakeld, net een storm overleefd, of er misschien nog middenin.

Zoveel bootjes, groot en klein, jong en oud, ervaren of beginneling, in groep of alleen, op zoek naar de eigen weg op deze zee.

En hoewel iedereen op deze oneindige zee voldoende vaarwater heeft om de eigen weg te bevaren, zijn er bootjes die andere bootjes de doortocht proberen te ontzeggen, al hun krachten en energie gebruikend om een veroverd stukje water te vrijwaren. Of er zijn bootjes die andere bootjes verplichten een bepaalde richting uit te varen, vaak zelf bang en onzeker een andere koers uit te stippelen. Er gebeuren ook wel eens ongevallen of er worden wel eens bootjes bewust tot zinken gebracht.


Als hoogsensitief bootje lijk ik soms op een speedboot, scheer ik mee over de toppen van het water. Als ik dit echter te lang probeer vol te houden, loop ik het risico zonder brandstof te komen.
Soms vaar ik mee met een plezierboot of zelfs een cruiseship. Even kan ik hier tenvolle van meegenieten, maar al gauw moet ik afstand nemen omwille van de aanhoudende drukte.
Dan weer word ik een sleepbootje en probeer ik een gehavend of gestrand bootje te redden. Kom ik te dicht bij een zwaarbeladen tanker, loop ik het gevaar door de lading mee naar de diepte gezogen te worden.

Als hoogsensitief bootje lijk ik overal wel thuis, maar loop ik het risico nooit thuis te komen, tenminste als ik mezelf soms niet afzonder om bij te tanken. Dit doe ik dan door onder te duiken, door te verdwijnen, door de intense diepte van het water op te zoeken, daar waar het rustig is, daar waar ik echt alleen met mezelf kan zijn, daar kan ik thuiskomen bij mezelf.

Soms frustreert me dit wel, zou ik maar al te graag altijd aan volle snelheid de oppervlakte mee willen ontdekken, of aanhoudend mee willen feesten op een cruiseship, maar dan zou ik de rijkdom van de intense diepte van het water moeten missen.

Vaak word ik niet begrepen, wordt het als zwak en flauw of zelfs als kwetsend voor andere bootjes bestempeld, als ik dan weer eens onderduik, soms midden vanop een cruiseship of middenin een race als speedboot.

Soms zie ik onder water in de verte een zandbank of verzonken ijsberg, maar aan de oppervlakte worden mijn waarschuwingen vaak in de wind geslagen. De verhalen en ervaringen van het diepe worden afgedaan als verzinsels, sprookjes of gewoon negativiteit.


Als hoogsensitief bootje mag ik zowel de oppervlakte als de diepte van de levenszee ervaren. Soms is dit moeilijk, zwoegend, ploeterend en eenzaam, maar ik zou nooit de rijkdom van het volle open en diepe water willen inruilen voor enkel de golven van de oppervlakte. Voor mij is de diepte een meerwaarde die me helpt de oppervlakte bewuster te ervaren, als geschenk aan mezelf en aan hen die er op willen vertrouwen. En als ik dan ondergedoken een gelijkgestemd bootje mag ontmoeten, ben ik dankbaar en blij dat mijn anders-zijn geen totaal alleen-zijn moet betekenen, bevestigd en bemoedigd dat mijn oppervlakkige rariteit gelijk is aan uniekheid.

Scroll naar boven