het spijt me, I(innerlijk) K(ind)

Knoop (gold)

31 October 2017

Het spijt me dat ik je zo lang eenzaam in de kou liet staan, 
zo lang zonder jou door dit leven op weg wilde gaan.

Het spijt me dat ik je liet verstommen en verdrinken,
in een groeiend doolhof van trauma's en emoties die nooit mochten klinken.

Het spijt me dat ik altijd buiten onsZelf op zoek ging naar wie we Zijn,
terwijl ik enkel maar naar binnen moest keren en luisteren naar wat jij te vertellen had doorheen onze pijn.

Het spijt me dat ik jou maar liet roepen zonder aandacht te krijgen,
terwijl wij steeds meer achteruitgingen en ik jou als last liever zag zwijgen.

Je hoeft je niet meer achter mijn masker te verbergen of te verstoppen.
Je hoeft je niet meer aan te passen en je verdriet te verkroppen.
Je bent goed zoals je bent, ook al heb ik je niet altijd (h)erkend.

Ik hou van jou, mijn I(nnerlijk) K(ind).
Je mag nu vrij spelen, scheppen en doen waarin jij spontaan onze levensvreugde vindt.
Scroll naar boven