Reflecterend onderweg

Knoop (gold)

8 July 2018

Waar verleden en toekomst elkaar ontmoeten.

Ongeveer een jaar geleden vertrok ik op mijn eerste echte solo roadtrip. Noorwegen was toen de bestemming. Het werd voor mijzelf een emotioneel geladen succesverhaal. Ik kwam mijzelf tegen, kon overbodige delen hiervan loslaten, en ruimte maken voor nieuwe of authentieke aspecten van mijn Zelf. Ik kwam voelbaar groeiend thuis in het onderweg zijn. Het idee of verlangen van een creatief nomadisch bestaan kwam naar mijn oppervlakte en werd meermaals in mijn schrijven als vanzelfsprekend geformuleerd. Tranen springen nog op bij het herlezen van wat toen uit mijn vingers op mijn blog verscheen. Dankbaar voor de ervaring, de innerlijke en uiterlijke ontdekkingsreis, en de groei(kansen) in het onderweg zijn.


Morgen vertrek ik opnieuw, deze keer naar de UK. Net als vorig jaar voelt mijn lichaam voor vertrek ziek. Verlammende koortsachtige angst neemt het met momenten over van de vreugde en excitement.
Waarom toch? Alles is ingeladen. Praktisch weet ik mijn weg altijd te vinden. En ik kan toch zeggen dat ik dit vorig jaar al eens deed. Nu is het gewoon overdoen op een andere locatie. En deze keer in een land waar ik de taal ken.

Geprojecteerde angst vanuit die overbodige geprogrammeerde deeltjes ego die beseffen dat ze opnieuw terrein gaan verliezen. De gedachte naar een gekende plek te reizen maakt die deeltjes rustig. De gedachte het onbekende tegemoet te treden doet mijn Innerlijk Kind uitvliegen. Dit kind in mij, dit deeltje authentieke essentie wenst zich vrij te maken, los te wrikken, en uit te vliegen. Het verlangt een intuïtieve levensstijl, los van opgelegde structuren en verplichte routines, zonder een vaste locatie, thuis bij zichzelf.


Het is fascinerend om te zien hoe ik het afgelopen jaar, bewust en onbewust, kleine en grote stapjes zette in die richting. Voor mijn vertrek naar Noorwegen ging ik er nog vanuit een nieuwe job of een nieuw doel te vinden in het grote aanbod vanuit loondienst. Vandaag voel ik onherroepelijk dat geen enkele job in loondienst mij voldoening gaat geven, en al zeker niet de vrijheid om reizen als levensstijl te hanteren.

Tien jaar geleden zou ik overwogen hebben in te stappen in één of andere NGO. Ik verlang niet zomaar te werken, wat ik doe moet zinvol zijn. Vandaag verlang ik niet zozeer ergens zinvol aan te sluiten, maar iets zinvol neer te zetten vanuit mijzelf. Ik dien mijn eigen job te creëren. Ik dien zelfstandig mijn unieke aanbod neer te zetten.

Hoe ik dat ga doen, en wat dat unieke aanbod dan is, zijn vragen voor het komende jaar. De eerste stapstenen gaan nog deze zomer genomen worden. Benieuwd waar ik binnen een jaar ga staan, letterlijk en figuurlijk.


Het afgelopen jaar was niet altijd even eenvoudig, maar tegelijk verhelderend en stuwend in mijn verlangen levensrichting.

Mijn huidige job in het onderwijs werd steeds moeizamer, met aan het einde een schreeuwend lichaam dat meermaals tussen de lesuren in stilte de spanning losliet in rollende tranen. Overprikkeld, overbevraagd, onbegrepen, maar op dit moment nog een tijdelijke financiële noodzaak. Gelukkig kan ik mij af en toe laven aan een bron van leuke en verdiepende verbindingen met enkele collega’s en sommige leerlingen.

Mijn appartement maakte vanaf maart evengoed duidelijk dat dit voor mij een eindhalte gaat bereiken. Een verwarmingslek toverde mijn woonkamer in een werf die vandaag na 4 maanden nog steeds onafgewerkt is.

Leren thuiskomen in jezelf, ook wanneer je omgeving(en) je hiertoe minder of geen ruimte geven. Leren loskomen van alles rondom jezelf, al dan niet zelf gecreëerd als houvast, om alles binnenin te her-inneren.


Gelukkig waren er ook lichtpuntjes en groeisprongen.

Ik verkocht verschillende grote en kleine dingen tweedehands. Telkens een klein rouwproces omwille van het loslaten van wat ooit als externe identiteit en houvast aangekocht werd. Daarna een opluchting voor de ademruimte die plots gewonnen werd.

Ik bezocht Santorini als vliegend tussendoortje. Enkele daagjes er tussenuit deed wonderen voor mijn innerlijke stroming. Woorden vloeiden, traantjes ook, en ik mocht helderder voelen wat nu mijn eigen levensverlangens zijn.

Ik verscheen met twee gedichten in een Nederlandse dichtenbundel rond Kwetsbaarheid. En ik was medeauteur van het boek Kwetsbaar Krachtig van de Wonderschrijverij. Als kers op de taart mocht ik mijn tekst met grote eer wonderlijk en live voorbrengen op de lanceeravond.

Ik zette na een stilte van bijna twintig jaar terug mijn eerste verfstreken. De faalangst weerhoudde mijn jarenlang van het pure genot dat ik hierin vond als kind. Afgelopen weken kon ik bijna therapeutisch terug genieten van mijn penselen, de geur van verf, en het doek voor mij. Mijn lichaam ademde als vanzelf terug naar mijn buik, mijn spieren ontspande en ik voelde me opengaan als een bloem, zolang opgesloten in een winterse comateuze toestand.


Tijdens het komende jaar verwacht ik mij aan mijn eerste eigen dichtenbundel. Mijn verfstreken zullen zichtbaar worden in een gedeelde expositie. Een aantal ontwerpen zullen rondwandelen op gedrukte t-shirts. Lezingen omtrent (gender)identiteit zullen gedragen worden door een vzw. En mijn eigen creatieve nomadische activiteit zal vorm krijgen en zichzelf aan de wereld tonen. Een uitdagende zoektocht.

Als je overweegt een eigen activiteit op te starten, gooit men vaak met termen zoals Marketing, Businessplan, gat in de markt, … . Allemaal zaken die je helpen, maar naar mijn gevoel vooral gericht zijn op het passen in de maatschappij.

Als iemand met kunst in hun bloed, als kunstenaar, roepen die dingen eerder weerstand op. Ik wens geen maatschappelijk aanbod neer te zetten om geld te verdienen, toch niet als prioriteit. Ik wens iets uniek neer te zetten dat diezelfde maatschappij in beweging brengt, om daar dan toevallig geld mee te verdienen.

Een mens kan het zich moeilijk maken zou je denken.
Ik zie het eerder als een mens die zichzelf wilt zijn.


Morgen sta ik met mijn auto op de boot richting de UK. Ik hoop op stroming, op z’n minst voor de overzet ?. Ik verlang naar inspiratie, naar ruimte, naar vertrouwen, naar schepping, naar mijn Thuis.

Droomzacht mooie Wereld,
ik verlang je, kom je tegemoet.
Voor je warme omhelzing,
dan komt alLicht alles goed.

Scroll naar boven