Goedbedoeld (on)begrip

Knoop (gold)

4 June 2021

Zoals reeds gedeeld stopte ik ruim een jaar geleden met mijn hormonentherapie. Tot op vandaag sta ik nog steeds achter die keuze. De inname van deze medicatie zorgde voor verlies van veerkracht en levenslust, voor verandering van persoonlijkheid en had op langere termijn lichamelijk ernstigere gevolgen kunnen hebben. De vermannelijking die optreed is echter intenser dan verwacht en zorgt voor kortsluiting met mijn spiegelbeeld. Het voelt als een rouwproces voor het verliezen van een ledemaat. De overweging terug te starten geeft innerlijk echter een duidelijke ‘Neen’. Dat klopt niet. Dat hoeft niet. Dat zou niet nodig moeten zijn om eenvoudig Mij te Zijn.

Spiritueel geloof ik dat Ik als Ziel dit lichaam gemanifesteerd heb voor een bepaalde ervaring waarin het Goddelijke zichZelf kan her-inneren en tot uitdrukking komt brengen. Binnen dat spectrum ervaar ik in mij een onblusbaar verlangen naar expressie van Yin ofwel vrouwelijke energie. Naar expressie van schoonheid, sensualiteit, elegantie, … .


Een rode draad in mijn leven is visuele expressie in beeld-en-taal. Geschreven, ontworpen, gedragen … . Hierin ervaar ik mijzelf als deel van het canvas. In kledij ‘zie’ ik de expressie van Yin-energie enkel voldoende tot uitdrukking komen in vrouwelijke(re) kledij. Hoewel dit ‘relatief’ is en veranderlijk in vorm en cultuur, voel ik mij met die beeldvorming verbonden. Die brengt tot uitdrukking hoe ik mij verlang te tonen, hoe ik mijzelf (h)erken en ervaar. Het schenkt mij Vreugde, het doet mijn scheppingskracht ontwaken. Tegelijk geeft het een groeiende kortsluiting in beeldvorming naarmate mijn lichaam vermannelijkt en behoort het evenzeer niet tot mijn comfortzone. Ik ben niet opgegroeid met en in deze kledij. Ik ken die niet. Een paradoxale ervaring. Het schenkt Vreugde en een gevoel van Thuiskomen. Tegelijk geeft het intense verwarring en verdriet en laat schaamte zich voelen bij de expressie. Het voelt als een groeiende en soms verscheurende spreidstand.


Onderweg op deze ervaringsreis mocht ik al een veelzijdigheid aan reacties en begeleiding ontmoeten en ontvangen. Een deel hiervan is samen te vatten als ‘goedbedoeld onbegrip’ of ook wel ‘onbewuste onwetendheid’ en dat niet alleen van een ‘toevallige’ voorbijganger of een Liefdevol luisterend oor.

Binnen de academische professionele begeleiding ontmoette ik een mensbeeld voornamelijk beperkt tot het materiële, tot de vorm. Een objectivering van de mens tot enkel of voornamelijk het lichaam. De mens is lichamelijk een M of V met een klein percentage aan nog-niet-echt-erkende uitzonderingen. De oplossing of ‘genezing’ bestaat uit medicinale en/of chirurgische aanpassingen. Je mag/kan helemaal jezelf zijn door je aan te passen aan de beeldvorming waarin je jezelf herkent bij voorkeur zonder dat het opvalt. Het wordt ‘verkocht’ als een ‘walk-in-the-park’, een succesverhaal, maar met verborgen kleine lettertjes. De wens om hiervan af te wijken, hierin je eigen evenwicht te zoeken, wordt vaak afgewezen en krijgt geen kans tot ontplooiing. Het ‘klopt’ niet volgens de gevolgde opleiding of de eigen opvatting. En een spirituele dimensie binnen het thema wordt afgedaan als hersenspinsel, projectie of zelfs hallucinatie.

Spirituelere professionele begeleiding schuift omgekeerd vaak net die materiële dimensie aan de kant. “Je mag helemaal jezelf zijn zonder rokje. Je hebt dat niet nodig om jezelf te zijn. …” Dat klopt in zekere zin. Ik heb het spreekwoordelijke rokje niet nodig om erkend te worden in wie ik ben. Die erkenning dien ik ultiem aan mijzelf te geven. Het is eerder vanuit die zelf(h)erkenning dat ik mij in expressie verlang te tonen, o.a. met kledij die deze yin-energie tot uitdrukking brengt. Als de materie en de expressie er niet toe doet, waarom bestaat ze dan? Wat je draagt geeft uitdrukking aan wat je voelt en wie je bent. Het is deel van het proces van jouw Zelf her-scheppen.

Ruimer merk ik, ook binnen die professionele begeleiding, dat men om begrip te tonen, vaak gaat zoeken naar een eigen ervaring die aansluit bij jouw verhaal. Men poogt zich letterlijk in te leven vanuit het eigen verhaal. Hoewel dit in veel gevallen een gevoel van herkenbaarheid kan geven en een niet-alleen-zijn met je worstelende ervaring, kan het ook net het effect hebben van niet begrepen te worden. Bedenkingen zoals ‘iedereen worstelt wel met oud worden’ of ‘iedereen heeft wel onvrede met bepaalde lichamelijke aspecten’ zijn goed bedoeld en dekken naar mijn gevoel bijlange de lading niet waarmee ik elke dag doorleef. Het zit dieper. Het heeft nog meer met essentie te maken of toch een ander deel dat voor anderen vanZelfsprekender is.

Op de momenten dat ik die diepe worstelingen en grote vraagtekens deel, is een heilzamer antwoord dat ik kan ontvangen “Ik kan niet zeggen dat ik het begrijp, ik voel wel dat het enorm heftig moet zijn.” Durf in dialoog gaan. Durf bevragen of het gelijkt op wat je zelf reeds ervaarde. Durf ook aanvaarden en zeggen dat je het niet begrijpt en vooral voelt hoe heftig het is. Je hoeft niet altijd dezelfde levenservaring te delen om begrip te tonen. En dan nog. Kunnen we ooit zeggen dat we geheel hetzelfde ervaren hebben?


Met deze tekst wil ik niemand met de vinger wijzen. Ik ben dankbaar voor de vele Zielen die elk op hun manier Liefdevol ruimte willen geven aan mijn verhaal. Ik wens alleen, ruimer dan voor mijn eigen thema, aan te reiken dat begrip tonen meer is dan ervaring delen en ook anders kan. Het vraagt maturiteit en bewust Zijn te durven zeggen dat je niet begrijpt en toch voelt.

Verder ben en blijf ik ook dankbaar voor wat de reis met dit lichaam al aan mij openbaarde. Ik voel een meerwaarde tot diepere bewustwording ontstaan rond het mannelijke en vrouwelijke in de Mens, rond de harmonie hierin, rond het Heilige Huwelijk hiervan in onsZelf. Het verlangen groeit om dit in verschillende vormen te gaan delen en aan te bieden. Tegelijk waan ik mijzelf soms nog hoogheidswaanzinnig. Hoe durf ik te claimen dat ik geïncarneerd ben met het Zielsverlangen die Andere positie t.o.v. man en vrouw te bekleden zoals bv. Two Spirits dat zijn bij The First Nations? Kan ik wel spreken, schrijven, delen over dit thema zolang ik hier zelf nog mee worstel en mijn rust en Thuis hierin nog niet gevonden heb? Of is de meerwaarde net te vinden in het delen van de reis i.p.v. enkel de aankomst?

Hoewel ik, zoals je kan lezen, vaak intens en tranend worstel, zijn er ook momenten van intense Vreugde en geluk. Zoekend, aftastend en ontmoetend kom ik telkens dieper Thuis in deze vorm in verbinding met een groeiend aantal gelijkgestemden. Het vertrouwen blijft dat er vanuit bewust Zijn meer mogelijk is dan we tot nog toe ‘gezien’ hebben. Elke dag zoek ik binnenin naar mijn diepste ‘Ja’ voor deze incarnatie-ervaring ook al vat of zie ik nog niet wat en hoe mijn Ziel dit wenst neer te zetten.

Scroll naar boven