Ver-laten

Knoop (gold)

27 February 2017

Zit ik tussen de bergen, roept elke verlichte bergrug en elk verlaten dal.

Zit ik aan zee, roept de in schittering verhulde overkant.

Telkens om verder te trekken, telkens om opnieuw te vertrekken.

Dan weer eens stil-staan, ondergedompeld onder-gaan, dan weer onder-weg, steeds verder naar een nieuw ver-staan.

Verlangen om los te laten, verlangen het verleden te verlaten, verlangen een stukje van mijn oude ik achter te laten.
Scroll naar boven