(T)huis

Knoop (gold)

5 March 2017

Ondertussen ben ik al bijna even lang terug thuis dan ik afgelopen week onderweg was in Málaga.

De tijd vliegt, waar en wanneer je ook bent, maar tijd is tegelijk ook relatief.

De rijkdom aan ervaringen die ik mocht vergaren in vier dagen Málaga is voor mij fenomenaal.

Er zijn dan ook meer woorden te delen dan ik hier nu kort ga neerschrijven.


Málaga was mijn eerste onbekende en nieuwere reisbestemming na mijn burn-out en na de start van mijn transitie.

Vele drempels zijn genomen, vele sluiers van angst zijn weggewaaid.
Het vertrouwen in mij-Zelf en in het Leven voelt gegroeid.

Málaga was niet zozeer een rationele keuze omwille van eventueel aanwezige cultuur en geschiedenis, maar eerder een gevoelsmatige begeleiding als eerste stapsteen naar de hele wereld.


Op zich is Málaga zoals vele steden, Andalusië zoals zovele regio’s en Spanje zoals andere landen.

Overal zijn er mensen die er wonen, die er werken, die er leven, die er over-leven, die rijkdom vergaren, die armoede ervaren; zijn er toeristen, lokale bewoners en vluchtelingen; is er een doorleefde geschiedenis, een unieke cultuur met zichtbare kleuren, en een voel- en proefbare geest; is er een drukke(re) beschaving en is er evengoed een ongerepte natuur.

Ik ben dankbaar dat ik mij hierin heb mogen laten onderdompelen, mij heb mogen verrijken, en tegelijk mijzelf heb mogen delen, klaar om de thuis achtergelaten pakketjes terug op te nemen, ver-Licht van de pakketjes die ik omgekeerd in Málaga in beweging mocht loslaten en achterlaten.

Of Málaga en Andalusië mij ooit nog terug zullen zien? Time will tell!
Er is nog zoveel rijkdom te ont-moeten in deze wereld. Het verlangen om terug te keren is niet zozeer aanwezig, het verlangen om verder te trekken is enkel maar gegroeid.


Meer en meer ont-dek ik hoe weinig fysiek materialisme een mens nodig heeft om te over-leven en tegelijk hoezeer levenservaring vanuit ont-moeting noodzakelijk is om écht te Leven.

Ik voel me meer en meer gebonden door mijn bezit, bezeten door mijn bezittingen, alsof mijn bezit mij bezit.

Al deze kleine en grote vergaarde materiële dingen aanwezig in mijn huis voelen als stukjes illusionele identiteit rondom mijzelf, soms als verlenging, maar vaak als harnas, als bescherming, als een masker.

Mijn ware identiteit mag ik meer en meer ont-dekken in mijn spiegelbeeld, in de aanblik van mijn ziel doorheen mijn eigen ogen. Thuiskomen doe ik steeds minder in de dingen vergaard rondom mijzelf, en steeds meer diep van-binnen, steeds dieper binnenin mij-Zelf.


Ondertussen ben ik terug ondergedompeld in mijn bezit, en in alle verplichtingen en eisen die zij met zich meebrengen.

Niettemin heb ik in Málaga mogen proeven van échtere vrijheid, van mijn waardige en diepere Zijn. Terugkeren naar mijn oude ik is geen optie, die ik mocht Ik al voor een deel achterlaten. Wat overblijft is een verdergaan, een verder op-weg-gaan naar mijn Ware Ik, een Ik die steeds meer zichtbaar wordt, een IK die op mij wacht achter elke horizon die me steeds sterker vooruit roept.


Mijn huis is de plek waar ik nu mag wonen.

Mijn thuis is de bestemming waarheen mijn ziel mij leidt.

Scroll naar boven