Gesprek met een Hoger Zelf

Op 27 december 2023, bij volle maan, ontving ik bij Judith Lamboo een QHHT-sessie. Het werd een boeiend verhelderend interview van een hoger Zelf van mijn Zelf dat ik graag deel.

Je kan de opname beluisteren met ondertiteling op Youtube of als podcast op o.a. Spotify en Apple. Tevens staat het gesprek ook uitgeschreven onderaan deze blogpost.

“QHHT staat voor Quantum Healing Hypnose (Techniek) en is een krachtige methode voor persoonlijke en spirituele groei, genezing, en het kan je helpen om een hoger niveau van bewustzijn te bereiken. Hierdoor vind je een dieper begrip in jezelf en een betere verbinding met de spirituele wereld. Tijdens de sessie onderzoeken we je gedragspatronen, angsten, psychische, mentale -en emotionele problemen én nog zo veel meer, die je belemmeren in jouw leven, om deze te kunnen loslaten en helen, zodat jij kan zijn wie je bent en doen wat bij je hoort.”

Voor meer vragen of het boeken van een sessie, kan je Judith bereiken op telefoonnummer: +32 (0)478 – 24 31 74 of per e-mail [email protected].

Opnames

Transcriptie

Judith: Geen lichaam.

Helena: Nee.

Judith: Hm. En zijn er nog woorden op deze plek?

Helena: Het is de stilte aan het begin van alles.

Judith: De stilte aan het begin van alles. Hm. En is er een ervaring van een jij? Of van totale eenheid?

Helena: Er is geen jij.

Judith: Er is geen jij. … Hm. Deze mooie vredige plek in het Al. Hm.

Helena: Er is geen ander.

Judith: Er is geen ander. Nee. En maar er is wel water? Klopt dat?

Helena: Ja, water, … natuur, … sterren, in één oogopslag Alles wat Is.

Judith: Alles wat is.

Helena: En zal Zijn.

Judith: En zal zijn. Ja. En terwijl je hier bent in dit Al-Zijn. Is dat een plek die je kent?

Helena: Ja. Er is geen ‘ik’ en toch een uitkijken naar ervaring van ‘ik’.

Judith: Ja, er is geen ‘ik’, maar toch uitkijken naar een ervaring van ‘ik’. En vanuit deze plek is er al kennisen een weten over die ervaring van ik?

Helena: Verlangen.

Judith: Verlangen … ja.

Helena: Kijken naar de sterren.

Judith: Hm. Kijkend naar de sterren. Ja. En vanuit de plek waar je nu bent en het verlangen dat is. Is er een beweging die vanuit hier wil ontstaan?

Helena: Er is een loskomen.

Judith: Hm?

Helena: Een … Een lichtcel …

Judith: Een lichtcel?

Helena: … die zich enthousiast losmaakt.

Judith: En daarmee dus vorm krijgt, klopt dat?

Helena: Nog niet.

Judith: Ok. Nog niet. Vertel me maar wat er gebeurt.

Helena: Een reis …

Judith: Een reis.

Helena: … doorheen het niets.

Judith: Hm. Beschrijf maar wat je ziet.

Helena: Donkerte.

Judith: Hm, donkerte?

Helena: Terwijl de vorm alsmaar groeit.

Judith: Hm.

Helena: Andere vormen aanneemt.

Judith: Uhuhm.

Helena: Hoe verder, de plek van vertrek verdwijnt in het niets.

Judith: Uhuhm.

Helena: Waar er doorheen gezoeft wordt.

Judith: Ja, waar er doorheen gezoeft wordt.

Helena: Verlangen om te ervaren is groter dan het verlangen om terug te keren.

Judith: Hm, het verlangen om te ervaren is groter dan het verlangen om terug te keren.

Helena: Er wordt resoluut gekozen om vooruit te gaan.

Judith: Hm. Ja. En kijk maar wat zich ontvouwt. Vertel me erover.

Helena: Eonen aan alsmaar groeiende vormeloze ervaring.

Judith: Een alsmaar groeiende vormeloze ervaring, klopt dat?

Helena: Hm.

Judith: Ja.

Helena: Een groei van ervaring van in formatie komen.

Judith: Hm. In formatie komen.

Helena: In vorm.

Judith: Ja, vorm, ja.

Helena: Vorm aannemen.

Judith: Hm. Hm. Is er nu een vorm aan het ontstaan?

Helena: Nog niet tastbaar.

Judith: Nog niet tastbaar? En wat merk je in deze ontastbare vorm? Wat valt je op?

Helena: Honger.

Judith: Honger?

Helena: Naar vorm.

Judith: Ja. Honger naar vorm. Hm. Met welk soort gevoelens? Zijn er al gevoelens in deze ervaring?

Helena: Ongeduld.

Judith: Hm.

Helena: Honger … naar … naar vorm. Versnelling. Maar hoe … hoe meer vorm, hoe trager.

Judith: Hm. Hoe trager?

Helena: De snelheid.

Judith: Van het vorm krijgen? Kijk maar wat je ziet.

Helena: De snelheid van de reis vertraagt …

Judith: Hm.

Helena: … door de vorm waar naar verlangt wordt.

Judith: Hm, ja. Ja.

Helena: Waardoor die uiteindelijk bijna tot stilstand komt.

Judith: Hm.

Helena: Wat niet verwacht was.

Judith: Wat niet verwacht was. En wat zie je daar in? Vertel eens.

Helena: Ik zie het als een Lichtcel, die oorspronkelijke cel die alsmaar in-formatie heeft aangenomen die nu eigenlijk vast zit in een korst.

Judith: Hm.

Helena: Verward.

Judith: Verward. Ja. Dus de emoties van de verwarring, het vastzitten.

Helena: Versluierd, vergeten waar die vandaan komt.

Judith: Ja. En heeft het intussen al vorm?

Helena: Ja.

Judith: Hm.

Helena: Alsof er uit … een dikke korst … uit klei ontstaat.

Judith: Hm.

Helena: Een mens-wezen uitgekneed ooit.

Judith: Hm. En zo zie je de mens ontstaan?

Helena: Ontdaan van zijn herinnering aan Licht.

Judith: Hm. Hm. En dan wordt die mens daar als het ware … ?

Helena: Pijn.

Judith: Ja?

Helena: Verliezen in illusionaire schoonheid.

Judith: Hm.

Helena: Ontdaan van zijn Oorsprong.

Judith: Hm.

Helena: Afgescheiden … ah … Doorgeknipt.

Judith: Hm. En hoe ervaar je dat?

Helena: Leeg.

Judith: Leeg. Ja. Hm.

Helena: Giftig.

Judith: Uhuhm … En wees maar nieuwsgierig.

Helena: Zweepslagen.

Judith: Hm.

Helena: Misbruikt.

Judith: Flarden van menselijke ervaringen, klopt dat, die voorbijkomen?

Helena: Ja. Bedrogen.

Judith: Hm. Hm.

Helena: Verlangen naar Huis.

Judith: Verlangen naar huis, ja. En wat gebeurt er dan?

Helena: Een verlangen om uit die korst te breken.

Judith: Hm.

Helena: Die klei af te schudden.

Judith: Ja, uit die korst te breken en die klei af te schudden.

Helena: Ja … de schittering … te leven …

Judith: Uhuhm.

Helena: … ook ver van Huis.

Judith: Uhuhm. Ja. Wat zie je dan gebeuren?

Helena: Om de schittering te brengen waar ze vergeten is.

Judith: Hm. Ja.

Helena: Thuis te brengen waar ze vergeten is.

Judith: Hm. Thuis te brengen waar het vergeten is. Omdat je dan ook weet hoe het is om het vergeten geweest te zijn. Klopt dat? Hm.

Helena: Vergeten dat ik het ging vergeten.

Judith: Ja. Vergeten dat je het ging vergeten. En dan anderen daar weer aan herinneren. En hoe ziet dat eruit?  Wat gebeurt er?

Helena: Heling.

Judith: Uhuhm?

Helena: (zucht, snik)

Judith: Zei jij heling? Ja.

Helena: (snikken)

Judith: Ja. Hm.

Helena: Herinneren dat ik het ging vergeten heelt het vergeten. (lacht)

Judith: (lacht) Ja, en nu herinner je het weer. Hm. Wat ervaar je?

Helena: Thuis.

Judith: Thuis.

Helena: Verbinding. Licht.

Judith: Ook in de vorm?

Helena: Ontdaan van de korst.

Judith: Ontdaan van de korst. En hoe ziet dat eruit? Thuis ervaren, die verbinding, ontdaan van de korst.

Helena: Diamanten lichaam.

Judith: Een diamanten lichaam.

Helena: Onbreekbaar, …

Judith: Hm.

Helena: … onschendbaar, …

Judith: Hm.

Helena: … schitterend … spiegelend transparant.

Judith: Hoe is dat?

Helena: Rust.

Judith: Hm. Schitterend, transparant, spiegelend.

Helena: Onaantastbaar.

Judith: Onaantastbaar.

Helena: En toch tastbaar.

Judith: En toch ook heel tastbaar, ja. Zo mooi klinkt dat.

Helena: Gemanifesteerd Licht.

Judith: Ja. Gemanifesteerd Licht. Op deze Aarde gemanifesteerd?

Helena: Over-Al.

Judith: Overal.

Helena: Grenzeloos.

Judith: Grenzeloos. Hm.

Helena: Liefdevol.

Judith: Wat zei je?

Helena: Liefdevol.

Judith: Liefdevol, ja.

Helena: Eén.

Judith: Eén.

Helena: En toch alleen.

Judith: Ja. Alleen.

Helena: Ik.

Judith: Ja. … Een ‘ik’?

Helena: In verbinding met Al.

Judith: Ja, in verbinding met Al. Prachtig. … Prachtig … En vertel eens wat er dan gebeurt, wat zich ontvouwt.

Helena: Niets, want alles is er al.

Judith: Ja.

Helena: Niets hoeft nog.

Judith: Hm. En hoe ziet dat eruit gemanifesteerd?

Helena: Alles.

Judith: Alles.

Helena: Vormloze vorm.

Judith: Vormloze vorm, ja. Gemanifesteerde vorm.

Helena: Nee.

Judith: Nee?

Helena: Vormloze vorm (lacht).

Judith: (lacht)

Helena: Alles Is. … Alles Is….  Alles Is.

Judith: Alles Is. Bestaat er nog tijd?

Helena: Andere tijd.

Judith: Hm. Bestaan hier nog dimensies?

Helena: Ja.

Judith: Hm. Is er iets dat je vanuit hier zou willen verkennen?

Helena: Ik niet.

Judith: Hm.

Helena: Alles is verkend.

Judith: Alles is gekend.

Helena: Verkend.

Judith: Hm, verkend.

Helena: Het is volbracht.

Judith: Hm.

Helena: (zucht) Enkel nog maar Zijn.

Judith: Uhuhm. Het is volbracht. Het is eigenlijk enkel nog maar Zijn.

Helena: Eén stap is als het voorbij vliegen van miljoenen jaren.

Judith: Hm. … Wow.

Helena: In één oogopslag in alle richtingen.

Judith: Hm. In alle richtingen.

Helena: Waar ik ook kijk vanuit dat punt ik zie alles en kan kiezen.

Judith: Begrijp ik een totaal overzicht?

Helena: Zelfs dat dekt de lading niet.

Judith: Ja.

Helena: Het is niet in beelden of woorden uit te drukken.

Judith: Hm. Uhuhm.

Helena: Multidimensionale overzicht.

Judith: Uhuhm.

Helena: Dat aanschouwt kan worden vanuit dat punt.

Judith: Vanuit dat punt waar je nu bent?

Helena: Van alle ‘ikken’ op alle lagen ooit bestaan in Al wat Is.

Judith: Hm.

Helena: Elke blik in een richting heeft oneindig veel lagen van bewust-zijn.

Judith: Hm.

Helena: Je kan blijven in- en uitzoomen. Ook dat is een keuze.

Judith: In- en uitzoomen is ook een keuze?

Helena: Ja. Op elke laag kijk je naar de … de richting waar je naar kijkt … waar je … focust … waar je bewust-zijn in projecteert.

Judith: Hm. Is een keuze.

Helena: Een zielskeuze.

Judith: Een zielskeuze.

Helena: Een zielsjourney, laag na laag.

Judith: Laag na laag. Is daar een … Is die keuze … een vrije keuze?

Helena: Afhankelijk van de laag.

Judith: Ah ja.

Helena: Het punt dat kijkt, kiest de richting, maar alle richtingen bestaan. Hoe dieper je kijkt, hoe meer er zich ontvouwt, hoe minder keuze er is.

Judith: Hm, ja. Hoe dieper je kijkt?

Helena: Als een spectrum, als een waaier, dat uitgevouwen wordt. Hoe dieper je, of hoe verder je weg van het punt dat kijkt, kijkt (lacht). Woorden zijn beperkt.

Judith: Ja. Wat een wijsheid.

Helena: En er wordt constant altijd in Al wat Is in alle richtingen gekeken en Al wat Is op al die lagen beïnvloeden constant elkaar.

Judith: Hm.

Helena: Oneindig veel waaiers aan ervaring die elkaar voeden. En hoe verder weg van het punt van waarop je alles aanschouwt … hoe minder … ruimte, … speelruimte, … ik zoek woorden, …

Judith: Hm.

Helena: Bewegingsruimte. Keuze in de bewegingsruimte er is op die uiterste en tegelijkertijd nooit uiterste lagen van de richting waarin er gekeken wordt in alle richtingen van Al wat Is.  Het is nooit af en uiteindelijk nooit begonnen.

Judith: Uhuhm. Ja.

Helena: Te herleiden … tot een … hersenspinsel … van het ultieme begin … dat uiteindelijk op zichzelf niet bestaat.

Judith: Hm. Van het ultieme begin dat uiteindelijk op zichzelf niet bestaat. Hebben we dan over het begin van het bestaan?

Helena: (lacht) Het is (lacht) … Uit het perspectief van Al wat Is heeft bestaan nooit bestaan.

Judith: Hm.

Helena: En tegelijkertijd is er altijd alleen maar telkens opnieuw een nieuw bestaan. Het houdt nooit op, het is nooit gestopt, het zal nooit beginnen, het Is.

Judith: Uhuhm.

Helena: Enkel dat, Er Is. En vanuit dat Is. Daarin zit het verlangen vervat om het Is te Zijn. Te ervaren van waaruit het bestaan telkens opnieuw ontstaat. Onophoudelijk, telkens anders.  Telkens nieuw. Zonder begin en einde.

Judith: Hm. Hm.

Helena: In zichzelf. Vormeloos, maar het verlangen vorm aan te nemen die nooit vaststaat.  Telkens vorm gekozen is, is het verlangen er opnieuw om er anders … anders … mee … mee aan de … ja … Telkens vorm … vorm aanneemt, is het verlangen vervuld, van waaruit een verlangen ontstaat naar een andere vorm op alle lagen van alle richtingen waarin vanuit dat ene punt van Is gekeken wordt. Niet kan gekeken worden, maar gekeken wordt. Al wat Is ziet Alles altijd, ook al bestaat tijd niet.

Judith: (lacht) Hm.

Helena: Wat ook, wat ook overeenkomt met het feit dat Al wat Is alleen maar Liefde Is voor Al wat Is.

Judith: Hm.

Helena: En dus nooit de blik afwendt van alle richtingen waarin het op elk … (lacht) … illusionair moment kijkt naar naar Al wat Is.

Judith: Hm.

Helena: Altijd verbonden met elk klein detail op elke laag van alle richtingen. Altijd opnieuw vanuit dat punt kiezend voor het nieuwe doorheen de ervaring op alle lagen van alle richtingen …

Judith: Hm.

Helena: Eén grote holografische bubbel bestaande uit allemaal opnieuw kleinere versies van die bubbel op elke laag van elke richting in elke waaier die zich vanuit dat punt ontvouwt, is telkens opnieuw alles aanwezig van dat punt zelf, dus ook alle potentieel. Bewust worden …

van het punt in jezelf van waaruit je voortkomt op elke laag van elke richting is voldoende om vanuit dat punt op welke plek dan ook op welke laag dan ook het hele potentieel aan te wenden.

Judith: Hm.

Helena: Er zijn geen grenzen behalve degene die we onszelf opleggen.

Judith: Uhuhm, uhuhm.

Helena: Er is geen einde er is geen begin. Er is geen limiet.

Judith: Ja. Dus eigenlijk is alles mogelijk.

Helena: Alles is, punt.

Judith: Alles is (lacht).

Helena: ‘Mogelijk’ is een beperking.

Judith: Ah, jajaja … Alles Is.

Helena: In je uitdrukking zit een twijfel in het woord zelf.

Judith: Uhuhm.

Helena: De vraag stellen spreekt van twijfel.

Judith: Ja.

Helena: Alles Is, punt, is voldoende.

Judith: En als er iets van een verlangen bij iemand ontstaat. Een verlangen … een verlangen, als ik het goed begrijp is dan ook, en met de aanwezigheid van het verlangen is het al. Hoe, hoe … ?

Helena: Verlangen is de basis van de bubbel die ervaren wordt op alle lagen vanuit het oorspronkelijke punt dat op zichzelf eigenlijk al geen beginpunt was en dus ook aanwezig in elk punt dat een kleinere versie is van zichzelf. Verlangen is de basis, verlangen stuwt en roept vooruit. Verlangen, zo je wil, maakt alles mogelijk. Zonder verlangen was er niets. Vanuit het niet is verlangen ontstaan en alles geworden wat het eigenlijk al was. Alles in expansie.

Judith: Hm.

Helena: Eer het verlangen. Her-Inner het punt in jezelf van waaruit je uiteindelijk je Zelf Bent.

Judith: Eer het verlangen, ja.

Helena: En vertrouw op de vorming vanuit het vormloze …

Judith: Hm.

Helena: … dat nooit af is, altijd in beweging …

Judith: Dat altijd in beweging is.

Helena: … hoewel het nooit begonnen te bewegen is (lacht).

Judith: Uhuhm (lacht).Uhuhm.

Helena: Alles gebeurt alleen maar in het Nu. Blijf in dat punt, bewust in dat punt, dan ben je bewust in het ultiemste van je Zelf, in het ultiemste Zelf van alle Zelven op alle lagen in alle richtingen.

Judith: Uhuhm.

Helena: Het is een beweging een opwaarste beweging in je Zelf …

Judith: Uhuhm.

Helena: … tot je een punt bereikt buiten tijd en materie. Niet vanuit een kennen maar vanuit een Weten. Een voelen integreren.

Judith: Hm.

Helena: Waardoor door die … ascentie …

Judith: Uhuhm.

Helena: … je … de verdichting … van de vormloze … Nee, de verdichting van de aangenomen vorm verlaat, van waaruit je … deze … kan bewerken, kan kneden.

Judith: Uhuhm.

Helena: Herkneden zo je wil, …

Judith: Uhuhm.

Helena: … tot dat het nieuwe verlangen ondersteunt. Geen enkel verlangen is ongewenst, is fout. Elk verlangen verlangt, heeft honger naar zichzelf …

Judith: Hm.

Helena: … tot verwerkelijking, van waaruit opnieuw een nieuw … nieuwe richting ontstaat, een nieuwe waaier opengaat, een nieuw verhaal vertelt wordt …

Judith: Hm.

Helena: … ten dienste van ervaring. Er is geen verlies.

Judith: Er is geen verlies. Dat bestaat niet.

Helena: Nee, alleen maar verdere ontvouwing, tot het allemaal weer samen komt in dat ene punt, waaruit alles ontstaan is dat nooit bestaan heeft.

Judith: Hm. En het ervaren van verlies in de vorm? Op welke manier dan ook?

Helena: Is een illusie.

Judith: Een illusie.

Helena: Elk verlangen wenst geleefd te worden, ontstaat vanuit dat ene punt dat in … in zichzelf alles wil ervaren wat Is in zichZelf. Een onvervuld verlangen bestaat niet.

Judith: Een onvervuld verlangen bestaat niet. Amai. Mag ik eens horen spreek ik al met het Hogere Zelf van Helena.

Helena: Je spreekt met alle Zelven.

Judith: Ik spreek met alle Zelven. Ongelooflijk. 

Helena: Of … ja … ja.

Judith: Hm.

Helena: Van elk Zelf-punt is er verbinding met alle andere Zelven, hoger en lager, als je het dan in woorden zou willen uitdrukken.

Judith: Ja. Prachtig. En … Ja, ik waardeer het enorm, die kennis die hier naar voren wordt gebracht. In eerste instantie voor Helena en Alles dat Is.

Helena: Het is moeilijk om dit onder woorden te brengen.

Judith: Ja. Uhuhm, uhum, en ik doe ook mijn best om het mee te begrijpen tot waar het me lukt.

Helena: De … De dimensie … of laag … van de richting van waaruit … of waar naar gekeken wordt die nu de … ervaring van Helena is, … is stroef, is … beperkt. Dit zorgt voor … frustratie.

Judith: Uhuhm.

Helena: Er is herinnering aan de oorspronkelijke snelheid van manifestatie die op dit moment nog niet als dusdanig in de vorm mogelijk is … nu.

Judith: Uhuhm.

Helena: Ik wik en … Ik wik mijn woorden … hoewel taal … zich niet leent tot de communicatie ervan, maar Helena worstelt met de traagheid …

Judith: Uhuhm.

Helena: … van het huidige bestaan.

Judith: Ja. Ja.

Helena: Hoewel … wel … met het … Weten dat voorbij gaat aan vertrouwen …

Judith: Uhuhm.

Helena: … Al wat Is Zich zal manifesteren in haar vorm.

Judith: Hm.

Helena: Laat de mogelijkheid los dan manifesteert het Weten zich vanZelf.

Judith: Uhuhm, ja, het is niet meer een vraag van is het mogelijk.

Helena: Nee.

Judith: De ‘mogelijk’, ‘het wordt mogelijk’ mag eruit gelaten worden. En dan Is het en dan manifesteert het Zich vanZelf in de vorm, klopt dat?

Helena: Zoals ze … zoals aan het begin … herinner dat je bewust kwam om te vergeten …

Judith: Uhuhm.

Helena: … zodat je doorheen deze her-Innering alleen nog maar het Weten hebt …

Judith: Hm.

Helena: … dat Alles Is, ook in Jou …

Judith: Uhuhm.

Helena: … op deze laag, deze dimensie van multidimensionale beïnvloeding van Al wat Is. Herinner, integreer, Her-Inner. En dan kan het alleen nog maar schitteren.

Judith: Hm. Herinner en integreer. En is het dan nog relevant … want Helena vertelde, in het voorgesprek kwamen we ook nog op een oud stuk dat misschien om heling vroeg?

Helena: Die is nu bezig.

Judith: Die heling is nu aan het gebeuren?

Helena: Het is een een opwaartse beweging die al lang ingezet is.

Judith: Uhuhm.

Helena: Die ze vanuit haar vrije bewegingsruimte op de laag van waaruit ze de keuze maakte bewust gekozen heeft.

Judith: Uhuhm.

Helena: Deze opwaartse beweging gaat met dezelfde snelheid waarmee ze uit het punt vertrokken is, uit de Bron, uiteindelijk ook terug genomen worden, van waaruit de her-Innering automatisch geïntegreerd wordt.

Judith: Uhuhm.

Helena: Herinneren dat het hele pad geen falen was, maar een keuze, die ten dienste van de keuze vergeten was als keuze, kantelt, … spiegelt, … hoe … verwoord je het … het … Het maakt van datgene dat als een falen en mislukken voelt, net de overwinning.

Judith: Hm.

Helena: Het vormt het om … tot … ja, in plaats van een falen net het slagen van de keuze.

Judith: In plaats van het falen juist het slagen van de keuze.

Helena: Doorheen al deze levenservaringen … herhaald in dit leven als Helena … en Tom … wordt net … her-Innerd … dat de keuze voluit … omarmd beleefd geweest is.

Judith: Hm.

Helena: Het is volbracht.

Judith: Ja.

Helena: Terugkeer naar Huis manifesteert zich in de vorm.

Judith: De terugkeer naar huis manifesteert zich in de vorm.

Helena: De vorm wordt hersteld …

Judith: Ha.

Helena: … in de oorspong-kelijke vorm …

Judith: In de oorspronkelijke vorm.

Helena: … ontdaan van al wat … niet in uitlijning is.

Judith: Ja, en als Helena het dan heeft over de discrepantie tussen zijn lichaam zoals die die ziet en zoals die zou willen ervaren. Hoe kan dat dan gezien en bekeken worden, door hem, haar?

Helena: Door hen.

Judith: Hen?

Helena: Meervoud.

Judith: Prachtig.

Helena: Alles Is.

Judith: Hm.

Helena: Ook nu.

Judith: Uhuhm.

Helena: En de … Ik ervaar mijzelf nu op meerdere lagen van mijZelf.

Judith: Hm. Uhuhm.

Helena: Ik voel ook Helena.

Judith: Uhuhm.

Helena: Haar verlangen, haar angst.

Judith: Uhuhm. En wat valt je dan op?

Helena: Het trekt haar naar beneden. Het doet haar vertragen in de traagheid van de materie.

Judith: Hm. Uhuhm.

Helena: Het doet haar stoppen.

Judith: Hm.

Helena: Wachten op iets dat komt wat Al Is van zodra ze leeft wie ze is. Dan herstelt de vorm zich tot de Oorsprong die ze komt brengen.

Judith: Hm. Dus de uitnodiging is om het nu te gaan leven al vanuit het heden.

Helena: Er is alleen maar het Nu. Er is geen verleden en geen toekomst behalve binnen de ervaring van het punt van waaruit gekeken wordt waarin eigenlijk verleden, heden en toekomst samenvallen …

Judith: Uhuhm.

Helena: … en in die zin multidimensionale keuzes gemaakt worden dat de mens dan ervaart als lineaire tijd.

Judith: Uhuhm.

Helena: Helena Weet waar ze naartoe gaat aangezien de keuze vanuit het punt dat zij en iedereen en Alles Is reeds gemaakt is.

Judith: En welke keuze is dat?

Helena: Terugkeer naar de Oorsprong …

Judith: Uhuhm.

Helena: … in de vorm …

Judith: In de vorm.

Helena: … zoals die oorspronkelijk bedoeld was …

Judith: Ja.

Helena: … maar door multidimensionale beïnvloeding anders vervormd geweest is.

Judith: Uhuhm.

Helena: Ze koos, … Ik koos om te duiken, diep te duiken. Vormelijk te duiken, om van binnenuit het Oorsprong-kelijke diamanten lichaam terug neer te zetten …

Judith: Uhuhm.

Helena: … ontdaan van de korst die, hoewel in zekere zin vanuit een ander perspectief, een andere richting van waaruit gekeken wordt, wel een verlangen was, nu niet meer ten dienste staat van de ervaring die verlangd, die gewenst … die …

Judith: Hm.

Helena: … verlangd ervaren wil worden …

Judith: Uhuhm.

Helena: … op dit punt, op deze richting, en zo je wil, tijdlijn. De mens heeft een andere toekomst, verdient een andere toekomst, dan de korst die men omgeven heeft aan het diamanten Licht dat aanwezig is op Aarde en geleefd wil worden Nu op deze Aarde. En je hebt Lichttorens nodig om de Weg te wijzen. Om de herinnering die ik koos te vergeten opnieuw te her-Inneren als voorbeeld, als Lichtbaken voor al die schitterende diamanten die nu gevangen zitten in hun vergetelheid.

Judith: Uhuhm.

Helena: Terugkeer naar de Oorsprong, naar de Bron, wil zeggen, in dit geval, in deze richting waarin gekeken wordt, in een andere richting is dat een ander verhaal. In deze richting wil het zeggen dat de vorm de eenheid gaat weerspiegelen …

Judith: Hm.

Helena: … in de vorm zelf. En daarin zijn geen grenzen, geen limieten. In elk Nu kan elke vorm herschapen worden tot het weerspiegelt, wij elkaar allemaal op deze laag weerspiegelen, tot vervulling van het diepste verlangen van die eenheid die we zijn.

Judith: Hm. Prachtig. Ja, mooi. En … en even een vraag, want als je spreekt over ‘ik’, is dat dan … al de zelven, die wat je zojuist benoemde?

Helena: Ik bevond, bevind me Nu ergens tussen het punt van Oorsprong en Helena, net buiten tijd enmaterie.

Judith: Ja, jajaja.

Helena: Op een punt in de waaier maar ik ben zelf deel van een waaier.

Judith: Ja.

Helena: Er zijn punten van mijZelf boven, als het ik zo wil uitdrukken, mezelf en er zijn punten beneden mezelf.

Judith: Ja. Dit is het punt waar jij nu bent?

Helena: Dit is het punt van waaruit ik nu de richtingen kan ontschouw… aanschouwen die vanuit mijn Zelf op dit punt op deze laag in deze dimensie kunnen ontstaan.

Judith: Ja.

Helena: Ik kan … omhoog schuiven … als ik er woorden aan poog te geven, dan verlies ik steeds meer ‘ik’ …

Judith: Ja.

Helena: … tot de ‘ik’ Alles Is. Elke richting, elke laag, elke dimensie.

Judith: Ja.

Helena: Ja.

Judith: En vanuit het veld … vanuit waar je nu bent, tussen het Hoogste, noem het de Bron, en Helena heeft Helena ook een aantal concrete vragen verwoord om beantwoord te zien. Zou ik daar toestemming voor hebben om die te mogen stellen?

Helena: Ze heeft de antwoorden niet nodig.

Judith: Ze heeft de antwoorden niet nodig. De kern van haar vragen ligt denk ook verscholen in wat je nu aan het vertellen bent, klopt dat?

Helena: Dat Weet ze.

Judith: Ja.

Helena: De beelden die nu getoond worden van waaruit deze woorden ontstaan, zijn voldoende voor haar om neer te zetten …

Judith: Wow.

Helena: … waarvoor ze komt.

Judith: Prachtig.

Helena: Al het andere is gewenste breininformatie die niet nodig is …

Judith: Hm.

Helena: … om het pad te bewandelen ten dienste van zichzelf en Al wat Is.

Judith: Uhuhm.

Helena: Laat het verlangen, hoewel het geen verlangen is, hoewel … ja, vanuit het punt (lacht) van waaruit het ontstaat is het wel een verlangen … ja … Laat het los is niet de juiste verwoording. Ervaar de vervulling van dat verlangen in het Weten dat reeds Aanwezig Is.

Judith: Uhuhm.

Helena: Je hebt geen houvast nodig aan concretisering, omdat je Weet dat Alles Is, van waaruit de kwaliteit ook reeds Aanwezig Is om op deze manier zoals er nu gecommuniceerd wordt, zelf vanuit dat punt van ‘ik’ als Helena op te stijgen en verbinding te maken met alle waaiers die er Zijn. Je bent Bron in jeZelf van waaruit je dus kan afstemmen op Al wat Is in elke mogelijke richting van waaruit de Bron tegelijkertijd kijkt.

Judith: Hm.

Helena: Ze Weet.

Judith: Ze weet. Ja.

Helena: En ze weet dat ze Weet. (lacht)

Judith: En ze weet dat ze weet.

Helena: Ja. (lacht)

Judith: Ja, exact.

Helena: Er zijn geen grenzen, er zijn geen limieten. Wat haar ook al verteld geweest is. Volg wat goed voelt. Twijfel niet. Volg de Vreugde. De vorm volgt van daaruit. Alles is energie. Schud die korst af. Die is er niet. Die hoeft er niet meer te zijn. Schitter.

Judith: Hm. En is er nog ondersteuning voor Helena hoe ze die korst kan afschudden? Of, misschien is het al gebeurd?

Helena: Ik voel zoals ze beschrijft ‘het sputteren’. Dit is deel … van het proces. Dit is ook opnieuw geen falen, …

Judith: Uhuhm.

Helena: … geen fout, maar net vanuit deze ervaring is ze voorbeeld voor alle ‘sputteraars’ (lacht) op Aarde op dit moment, waarmee ze net een ander voorbeeld, een zachter voorbeeld mag voorleven. Zij volgt haar weg, haar pad. Een pad waarin alles ervaren wordt tot in het extreme, zoals ze zelf wel eens zegt: “Alle extreme hoeken van het oneindige universum wil doorheen mij geleefd worden.” Dat vraagt tijd. Dat vraagt rust. Gun die rust aan jezelf. Aan de vorm die volop in transmutatie is. Wat verwacht je nu, lieve Helena … ja … Ben je bewust … ja, je bent bewust …  van wat je komt neerzetten. Gun je lichaam dat dat voor jou doet dan ook de rust om dat te doen, binnen de ervaring van lineaire tijd, ook al Weet je dat binnen jouw ervaring vanop de lagen waarmee we nu met onsZelf aan het spreken zijn dat dat er eigenlijk allemaal Al Is. Dat is de frustratie in de traagheid van het bestaan zoals je het nu ervaart. Alles Is er Al, waarom lukt het dan niet. Ja, binnen deze dimensie vraagt het tijd. Maar de tijd die nodig is, is geen bevestiging van mislukking.Integendeel. Het is het meest bewuste aangaan van de keuze waarvan je vergeten was dat je ze gemaakt hebt. Hm … Fijn een onder-onsje.

Judith: Uhuhm, uhuhm, ik hoef hier niet veel te doen. (lacht)

Helena: Ja, ja … Ja, Helena Weet …

Judith: Hm.

Helena: … dat dit ook kan …

Judith: Ja.

Helena: … op zichZelf … op alle lagen …

Judith: Ja.

Helena: … van het Zelf, en daarin … is ze ontwakend …

Judith: Uhuhm.

Helena: … tot … ja samen met deze ‘ik’ tot lagen ver boven waar we nu zijn.

Judith: Uhuhm.

Helena: Maar ook dat vraagt binnen deze laag waar we nu aanwezig zijn tijd. Ja … Gun de tijd die op zich ook een verlangen was vanuit de Bron ook het bestaansrecht. Omarm de tijd als een deel van het oorspronkelijke verlangen om ervaring mogelijk te maken.

Judith: Ja.

Helena: Al wat Is is deel van het-Zelf-de. Erken Al wat Is en je komt, of je bent Thuis.

Judith: Hm, Uhuhm.

Helena: Tijd is in die zin een deel van jeZelf, ook al voel je verbinding vanuit dat ene punt in onsZelf waarin Al wat Is aanwezig is verbinding met alle andere mogelijke kijkrichtingen waarop zoveel lagen en waaiers aanwezig zijn, maar zie het als een rijkdom en niet als een frustratie.

Judith: Uhuhm.

Helena: Tijd is een deel van jeZelf. En dit gaat ver voorbij wat men op dit moment als eenheid verwoordt in de huidige ascentie binnen dit Nu op Aarde. Kosmische tijd en lineaire tijd zijn eigenlijk onderdeel van elkaar.

Judith: Hm

Helena: Binnen de kosmische tijd vormt de lineaire tijd en de tijdlijnen telkens opnieuw een deel van de waaier. Maar binnen de lineaire tijd is er verbinding met al die waaiers en dus ook de kosmische tijd.

Judith: Hm … Wow.

Helena: Ze zal zich het beeld herinneren dat nu deze woorden produceert …

Judith: Uhuhm.

Helena: … van waaruit ze automatisch in verbinding zal kunnen gaan met die waaiers voor zichzelf en voor anderen. Ook hier heeft het tijd nodig om zichZelf verfijnd te integreren op de diepste laag waarop Helena zich nu als Helena ervaart. Er hoeft niets te gebeuren, er hoeft niets gedaan te worden. Er is alleen maar Zijn.

Judith: Hm. Is dit voldoende voor Helena om haar ongeduld richting het perspectief van tijd wat te veranderen.

Helena: De … De manifestatie of de vervulling van het verlangen geboren vanuit het punt van Alles Is in zichzelf zal toenemen in snelheid naarmate ze het breinverlangen tot concrete antwoorden kan loslaten.

Judith: Hm.

Helena: De concrete antwoorden komen doorheen de ervaring, niet omgekeerd. Doorheen het pad te bewandelen binnen de lineaire tijd zonder het verlangen te weten wanneer zal dat moment van wanneer alleen maar sneller naar zich toetrekken.

Judith: Uhuhm.

Helena: De snelheid van manifestatie in de vorm, het afgooien van die korst kan instant binnen of vanuit de grenzen die zichzelf opgelegd worden. In die zin als er geen grenzen zijn is het instant. In het Nu, direct.

Judith: Uhuhm.

Helena: Dus naarmate de … naarmate her-Innerd wordt dat de keuze bewust was om het allemaal te vergeten gebeurt de heling van waaruit de grenzen losgelaten worden van waaruit de hermanifestatie … ja … alleen maar sneller komt.

Judith: Hm. En die heling is nu aan het gebeuren. Klopt dat?

Helena: (lacht) Ja, die was al gepland.

Judith: Ja.

Helena: Ja.

Judith: Die was al gepland.

Helena: Maar kon ook niet eerder gebeuren binnen de lineaire tijd ongeacht het ongeduld voor dit moment.

Judith: Voor dit moment, ja. Uhuhm.

Helena: Het is net door te herinneren dat het een keuze was dit allemaal op deze manier te gaan ervaren dat de lading die het aangenomen had verdwijnt. Men neemt de ervaringen op als deel van de keuze. Men … ja … ziet het als een … Men neemt de verantwoordelijkheid op, en dat heeft niets te maken met schuld, verantwoordelijkheid op voor de keuze. Men wordt zich bewust van het feit dat dit een verantwoorde keuze was waardoor de lading automatisch aan gewicht verliest en uiteindelijk verdwijnt. De ervaring blijft dezelfde in de materie. De betekenis die er aan gegeven geweest is, die wordt geheeld, die krijgt een ander … een andere kleur, een ander karakter, waardoor ze plots bejubeld wordt in plaats van afgewezen. En daarin zit net de heling …

Judith: Hm.

Helena: … van waaruit het een kroon wordt, …

Judith: Ja.

Helena: … schitterend in plaats van pijnlijk.

Judith: Ja.

Helena: Het is maar hoe je er naar kijkt maar, of, eerder ja ‘maar’ niet. Als je vanuit het punt van waaruit je vertrekt binnen deze dimensie die, in alle eerlijkheid best wel heftig is, het is hier niet eenvoudig, voor niemand op dit moment. Als je vanuit dat punt op welke manier dan ook, en zo zijn er vele tools, naar boven, als ik het zo kan verwoorden, kan schuiven binnen de lagen van jeZelf. Hoe hoger je komt, hoe gemakkelijker het wordt om een helderdere of een zuiverdere betekenis te geven aan de ervaring op de andere lagen.

Judith: Uhuhm.

Helena: Dan ervaar je een verruiming van keuze en dus vrije wil. Beseffende dat Al wat gebeurt uiteindelijk gewild is initieel. Dan neem je dus verantwoordelijkheid voor de ervaring, door bewust te worden dat je die ervaring gewenst hebt, wat die ook moge zijn. En dan kan je vanuit dat hogere stuk van diezelfde Zelf jeZelf omarmen in dat lagere stuk. ZelfLiefde.

Judith: Ja. Wetende dat dat een ervaring is die …

Helena: Ja.

Judith: … vanuit keuze … is ontstaan.

Helena: Verlangd.

Judith: Verlangd, ok. Ja. Hm.

Helena: Helena hoeft zich nergens … nergens zorgen om te maken. Alles loopt vanuit dit punt alleen maar richting groei.

Judith: Uhuhm. Richting de groei en de expansie.

Helena: Ja, Weet ze.

Judith: Ja, waar … Ja.

Helena: En ook daar … veel … van het pad dat bewandeld wordt, ligt … in zekere zin … redelijk vast …

Judith: Hm.

Helena: … binnen de kleur van de energie waarlangs het pad bewandeld wordt. Maar ook daar, hoe bewuster je van de lagen van jeZelf bent, …

Judith: Hm.

Helena: … hoe bewuster je vanuit een buitenperspectief zelf kan gaan spelen.

Judith: Hm.

Helena: Je bent geen speelbal. En tegelijkertijd wel, beseffende dat je Zelf diegene bent die met de bal speelt.

Judith: Uhuhm.

Helena: Maar jij speelt dan wel met die speelbal die je zelf bent binnen die ervaring Wetende dat je wel verlangde naar deze speelbalervaring, die wel mogelijk nu niet zo fijn is, maar ja. Uiteindelijk is het ook maar een spel.

Judith: Hm, en mag ik eens vragen, zijn die ervaringen waar we het nu over hebben individueel of zijn die ook nog mede afhankelijk van de omstandigheden of de mensen om Helena heen.

Helena: Allicht. De hele bubbel, als ik er een beeld aan moet geven, is constant in verandering en beweging, constant beïnvloedend op elk punt van al die lagen en kijkrichtingen. Er ligt niets vast, behalve dat alles ervaren wil worden. Helena is één punt van ervaring.

Judith: Hm.

Helena: Beïnvloedt met haar ervaring alle punten om zich heen op die laag …

Judith: Hm.

Helena: … ten dienste van de eigen ervaring.

Judith: En zo ook de ervaringen van andere mensen die weer in Helena’s omgeving …

Helena: Het is een constant spel van beïnvloeding …

Judith: Ja. Ja.

Helena: … waarin telkens meerdere, ik wil zeggen mogelijkheden, maar dat vind ik geen fijn woord, potentialiteiten bestaan …

Judith: Uhuhm.

Helena: … die in zekere zin allemaal bestaan. Helena is één punt op al die potentialiteiten. Ik ben een punt op meerdere potentialiteiten. Hoe hoger ik opstijg in mijZelf hoe meer potentialiteiten samenkomen als geheel. Zie het als draadjes die uiteindelijk samenkomen. Als een boom waarbij de alsmaar groeiende takken en bladeren nieuwe ervaringen zijn die dan blijven aanvullen, aanwellen, maar uiteindelijk wel allemaal samenkomen in dezelfde stam.

Judith: Uhuhm.

Helena: Er zijn altijd nieuwe vertakkingen mogelijk. Het stopt nooit hoewel het ook nooit begonnen is en …ja, afhankelijk van de beperkte vrije keuzes die gemaakt worden op de meest verdichte laag van die boom, op de meest uiterste laag van die boom …

Judith: Uhuhm.

Helena: … ontstaan er andere vertakkingen … in zekere zin … hoewel alle mogelijke vertakkingen uiteindelijk wel bestaan. Maar dit is niet te vatten binnen het menselijke brein, laat staan in taal … hoewel er in zekere zin wel verbinding gemaakt kan worden …

Judith: Uhm.

Helena: … met potentiële vertakkingen. Maar je blijft als vertakking, als nieuw blad of bloem ergens op die boom uiteindelijk op dat punt … een punt van perspectief binnen die tak.

Judith: Uhuhm.

Helena: Dat is dan de ervaring. Stijg je op, kom je uiteindelijk uit bij de stam en ervaar je Alles.

Judith: Uhuhm.

Helena: Telkens opnieuw alleen in dat ene Nu.

Judith: Zijn er vanuit hier, vanuit deze mooie plek van kennis en wijsheid en Liefde nog belangrijke zaken of informatie om met Helena te delen.

Helena: Helena verlangt concretisering die ze nu niet zal ontvangen (lacht).

Judith: Uhuhm.

Helena: De concretisering die zij wenst, die ze nodig heeft op haar pad binnen de lineaire tijd, die komt op het moment dat die zich aandient als bouwsteen …

Judith: Uhuhm.

Helena: … op dat moment. Ze Weet, ze Weet dat ze Weet.

Judith: Ze weet dat ze weet.

Helena: Haar zicht gaat vanuit haar punt binnen de ervaring alleen maar groter worden. … De laag van waaruit we nu spreken is reeds Aanwezig in haar huidige beleving. Ze Weet dat alle puzzelstukken zich als vanZelf aandienen. Ze Weet en leeft dat het voldoende is om te Zijn.

Judith: Ze Weet en leeft dat het voldoende is om te Zijn.

Helena: Al het andere dat nodig is voor het verdere pad dient zich aan op het moment, op het meest optimale nieuwe nu-moment.

Judith: Uhuhm, uhuhm.

Helena: Ze heeft alle puzzelstukken.

Judith: En welke concretisering heeft Helena nu ontvangen door dit gesprek te voeren?

Helena: De heling dat ze op geen enkele wijze gefaald is. De heling dat ze alles verdient wat ze verlangt.Hm.

Helena: En daarin zijn geen grenzen.

Judith: Hm. En daarin zijn geen grenzen. Dat zij alles verdient wat ze verlangt.

Helena: Ja, go crazy is mijn boodschap aan haar.

Judith: (lacht) Go crazy en ga spelen, zoiets? (lacht)

Helena: Doe er nog maar wat schepjes bovenop.

Judith: Ah, prachtig. Prachtig. … Is er ter afronding van dit gesprek nog iets belangrijks om met Helena te delen hier en nu?

Helena: Elk verlangen naar concretisering ontstaat vanuit twijfel, omdat ze Weet.

Judith: Uhuhm, ja.

Helena: Grijp, niet grijp, … Keer terug op je passen naar het punt in jeZelf van waaruit je de keuze maakte,de punten in jeZelf waarvan deze ‘ik’ er één is, van waaruit je de keuze maakte, om net doorheen al de ervaringen die je reeds gehad hebt nu te schitteren. De diamanten schittering van de oorspronkelijke mens-vorm neer te zetten. Dat is jouw taak, jouw keuze, jouw missie, onze Missie vanuit het punt van Al wat Is ten dienste van Al wat Is. Schitter! Schijn! Je verblindt niets of niemand.

Judith: Uhuhm.

Helena: Je raakt aan wat in essentie Aanwezig is in Al wat Is. Je raakt aan wat Al wat Is door te Zijn wie je koos te Zijn doorheen deze heftige ervaring. Al het andere Weet je in jeZelf of krijg je aangereikt op het moment dat dat puzzelstuk verderbouwt aan de puzzel die jij komt neerzetten binnen deze ervaring als Helena, als Queen.

Judith: Hm. Als prachtige queen. Heel mooi. Heel mooi.

Helena: En ga daarbij je eigen pad. Je hebt niets of niemand als dusdanig nodig om jouw pad te gaan. Jij bent met jouw lichaam ultiem en best uniek zowel het voertuig als het bewust-Zijn als de tool. Je bent Alles in jeZelf om dit pad te bewandelen. Jij vormt jouw eenheidsteam. Anderen mogen volgen, anderen mogen meegaan, maar laat jouw richting van waaruit jij vanuit een hoger deel van jeZelf naar de werkelijkheid kijkt niet los. Jij hebt jouw Waarheid in jouw Zelf. Jij Voelt die, jij Weet die. Al het andere, al de anderen zijn hooguit spiegel of trigger om telkens opnieuw bij je eigen Waarheid uit te komen. Leef die resoluut Wetende dat het niet de enige is maar wel de jouwe ten dienste van Al wat Is. Jij maakt geen deel uit van een ander team. Jij bent jouw team, in-team met jeZelf in de dubbele betekenis van het woord.

Judith: Hm.

Helena: Ga jouw pad. Zet het neer … zoals je nu al doet. Het krijgt vorm vanuit de resoluutheid waarmee je kijkt naar de richting die je gekozen hebt waarmee de tijd-lijn die je bewandelt alleen maar zal versnellen. De traagheid van de materie hef je op door resoluut te kiezen voor wat je eigenlijk al gekozen hebt. Dus ook daar her-Innering dat het eigenlijk al gewoon vastligt en tegelijkertijd helemaal niet. Maar dat begrijpt Helena wel.

Judith: Hm. Prachtig, prachtig (lacht)

Helena: (lacht)

Judith: (lacht) Heel mooi, heel mooi. Dan is het … dan is het, als het voor Helena, als het voor deze Aanwezigheid klopt, tijd om deze sessie langzaam in ontspanning af te ronden. Klopt dat voor Helena?

Helena: Ik vind het wel fijn om nog even te blijven maar …

Judith: (lacht)

Helena: (lacht)

Judith: Wie antwoordt er?

Helena: Ja … beide.

Judith: (lacht)

Helena: Maar het is tijd om terug te keren.

Judith: Ja.

Helena: Terug af te dalen wetende dat we Weten …

Judith: … in mate …

Helena: … dat Alles er altijd Is.

Judith: Ja. En wetende, dat is dan ook mijn vraag, wetende dat als er een wens is om nog eens zo’n sessie te doen die mogelijkheid bestaat?

Helena: Ik kom nog wel eens op de koffie bij manier van spreken.

Judith: (lacht) Prachtig, prachtig. Hm. … Dan ga ik zo meteen beginnen met aftellen. En ik wil heel erg de Aanwezigheid van nu bedanken voor Helena, voor het delen van de kennis en wijsheid, voor de aanwezigheid in Helena’s leven, nu en ieder moment. Voor de zelfzekerheid en bevestiging die Helena heeft mogen ontvangen. En dat ze het waard is en alles verdient.