Gastartiest
27 March 2024
Onlangs, de avond van 11 maart 2024, stond ik als gastartiest in Paradox in Tilburg samen met Frimangron op het podium. Als gastartiest. Het klinkt nog steeds bijzonder. En zo voelde het ook. Pure magie. Een gevoel van Thuiskomen. Of ook wel een ontwaken tot of van een stukje van mijn Zelf. Het begon al toen ik in de namiddag van die dag naar de artiestenfoyer geleid werd waar ik mij eventueel later voor het optreden kon omkleden. Het voelde vertrouwd. Hoewel tegelijk toch de eerste keer dat ik doe in dit leven.
Ooit, meer dan 15 jaar geleden, vertolkte ik al wel eens een hoofdrol in een musical met een jeugdkoor. Eén solo en twee duetten in drie shows met telkens 400 gegadigden in het publiek. Maar dat voelde anders, hoewel ook een enorme persoonlijke drempeloverwinning. Maar als ik de DVD herbekijk kruip ik met momenten weg van schaamte. Hoewel er potentieel zit in mijn zang, is er ook nog werk aan die winkel. Ook de spontaniteit in beweging kon beter. “Beweeg man, beweeg!” gaat er bij het herbekijken door mij heen. Herinnerend dat ik toen op het podium dacht dat ik echt wel zichtbaar bewoog. Stress kan dat effect hebben. Bevriezen. Verlammen.
Maar niet deze keer. Ik moest ook niet zingen, enkel spreken, op live muziek dan wel. Muziek die op dat moment ontstond op basis van het gesproken woord, op basis van het verhaal dat ik bracht, mijn verhaal, en dat ken ik wel.
Bijzonder ook. Bijna Bijbels zou je kunnen zeggen. Aangezien alles begon met het Woord. Met klank. Met trilling. En die avond bracht ik in en vanuit rust mijn scheppingsverhaal in dit leven. Met een lach en een traan, met alles erop en eraan. Volledig in ontvouwende synchroniciteit met Frimangron die exact wist in te spelen op de energie van mijn woorden. Zoals ik ook niet anders verwacht had. Emiel Scholsberg, de gitarist, had twee jaar geleden al eens vijf van mijn gedichten omgetoverd tot muziek. Ook toen werd ik bij het beluisteren opnieuw meegenomen in de energie van wat ik ooit uit beleving reeds geschreven had. Een talent om dat zo te kunnen vertalen. En nu gebeurde dat live. En namen we het hele publiek mee in deze gezamenlijke schepping.
Emiel ontmoette ik toevallig’in de zomer van 2020 tijdens een vakantieweek in Terra Nova. Ik als Vlaming sloot op het laatste moment met mijn camper als eigen slaapplaats aan bij een groep Nederlanders die reeds geboekt hadden. Ik had mijn dichtenbundel bij die ik eind 2019 in eigen beheer had uitgebracht. En deze ging rond. Zo-ook bij Emiel, die mij op het Hart drukte de bundel bij thuiskomst te gaan kopen om er later nog iets mee te doen. Dat iets werd de EP Tom & Helena en uiteindelijk verder op de lineaire tijdlijn ook dit gezamelijke optreden. En het smaakt naar meer. Dus wie weet wat ontstaat of beweegt er nog verder.
Ruimer is het ontstaan van deze avond voor mij ook de bevestiging dat een levensstijl met buikgevoel als richtingaanwijzer en levens- of ZielsVreugde als munteenheid echt wel werkt.
Toen ik in 2019 mijn dichtenbundel uitbracht, kreeg ik wel eens de goedbedoelde bezorgde spiegel dat niemand daar op zat te wachten. Dat ik daar zeker niet van kon leven. En ik wist het ook niet te ‘verkopen’ blijkbaar. Alleen had ik hem daarom niet gemaakt.
Ik had net mijn job in het onderwijs stopgezet, mijn appartement te koop aangeboden, een camper gekocht en dat was het. Echte plannen had ik niet. Al zeker niet voor mijn inkomen. Ik Wist vanuit een Voelen alleen dat ik deze stappen diende te zetten en op dat moment deze dichtenbundel in eigen beheer wou vormgeven, puur voor de Vreugde van het creatieproces.
Ok, het is nog steeds geen bestseller en misschien gaat het dat ook nooit zijn. Maar daar gaat het niet om. De meerwaarde zit in de rijkdom van die ZielsVreugde die door jou heen Stroomt bij een creatie die je Voelt te moeten volgen. En die is met niets te vergelijken, of net met Alles, met Al wat Is.
Het Leven ontvouwt zich voor mij steeds bewuster volmaakt op goddelijke timing. Jaren geleden poogde ik met mijn bundel huiskamerlezingen te organiseren. Ik kopieerde mooi wat anderen met gelijkaardige inhoud deden. En niemand kwam opdagen. Spiri-wiri kreeg ik dan te horen dat ik blokkades had in mijzelf. Maar dat voelde niet te kloppen. Ik Hoorde dat het gewoon de tijd nog niet was. En dat de vorm ook niet klopte. Er moest blijkbaar ineens klank bij.
Volg in het Leven dus voluit je eigen proces ingefluisterd in je Hart. Dat klopt en brengt jou ten gepaste goddelijke tijde bij het gewenste of aangekondigde resultaat. En als je Voelt dat iets zou moeten manifesteren en toch telkens niet lukt? Zoals ik jaren geleden al Wist dat ik lezingen zou gaan geven, dat ik het podium zou gaan betreden, met mijn levensverhaal, toen nog telkens zonder succes? Ontdek in dat ongeduld, in die frustratie, dan jouw ego dat de bewijsdrang mag transformeren naar vertrouwen. Een ego dat bewust de touwtjes mag loslaten. Want hoewel je alles wel persoonlijk ervaart, is het niet jouw persoonlijkheid die het als dusdanig allemaal manifesteert. Die planning gebeurt buiten de ruimtetijd. Je dient enkel te volgen. Telkens opnieuw stappen te zetten. Op het veranderlijke spelbord door jouw Hogere Zelven gecreëerd. Waar toekomstige versies van Jou jou vooruit roepen naar wat reeds bestaat in een ander Nu.
Heb je interesse in mijn dichtenbundel, koop hem dan bij voorkeur rechtstreeks en gesigneerd aan bij mij. Wil je de muziek beluisteren die Emiel reeds uitbracht, zoek dan op de streamingplaforms naar Emiel Scholsberg en naar het album met als titel Tom & Helena. Stuur me een mailtje als je de verwijzingen wil naar de bijhorende gedichten.