Ik heb mijzelf gewenst

Knoop (gold)

25 March 2020

Gisteren was het Nieuwe maan en synchroon met de aangeboorde thematieken voelde ik diepe oude pijn en verdriet aangeraakt worden.

Zonder eigen woonplaats, geheel vertrouwend op de gastvrijheid van anderen, zonder professioneel concrete en tastbare levensinvulling, zonder zicht op wat er volgt, individueel en collectief, kwam de pijn van ongewenst te zijn terug in mijn emotionele en psychische lichaam. ‘Ik ben ongewenst, ik ben een last, ik word niet begrepen, ik hoor nergens bij, ik vind nergens aansluiting, eenzaam, zonderling, anders, raar, ronddolend zonder ankerpunt, geen thuisgevoel, …’ Het passeerde somber mijn persoonlijke gezichtsveld.

Ook de blijvende worsteling met mijn androgyniteit deed stevige frustraties en verdriet ontspruiten. Energetisch zijn we allen mannelijk en vrouwelijk. Bij mij zit die balans lichtjes anders dan het gemiddelde en/of verlangt die balans een andere uitdrukking dan de aanwezige normen. Een man met vrouwelijke uitstraling. Dat ben ik. Daar ben ik ok mee. Dat voelt aan als leven. Dat ik er medicatie voor dien te nemen voelt echter hoe langer hoe minder ok. Het wringt. Ik verlang mij te zijn zonder supplement. Maar kan ik zonder? Ben ik dan nog mijzelf? En waarom ben ik dan zo?


Deze morgen fluisterde mijn Ziel tijdens een wandeling dat ik wel degelijk gewenst ben en dat ik in essentie mijzelf gewenst heb op deze manier, op deze plaats, in deze tijd. En door diezelfde Essentie ben ik ook geliefd zoals ik ben. Het stemde mij hoopvol, het deed mij zakken en een traantje wegpinken. Het deed mij Aarden.

Wie, wat en hoe ik ben is van gekozen belang. Ook mijn androgyniteit. De dialoog met mijn Ziel deed me opstijgen. Vanuit de materie is mijn zicht beperkt tot enkel mijn lichaam en ben ik evenzeer beperkt tot louter een fysieke ervaring. Vanuit een hoger perspectief, vanuit Zielsperspectief ben ik een Goddelijke vonk Aanwezig in een fysiek lichaam. En dat lichaam is vanuit mijn Hogere Zelf een eigen creatie.

Met de huidige energetische verschuivingen stemt mij dat opnieuw hoopvol en maakt het mij benieuwd naar zoveel onontgonnen potentieel. Levenslang leefden we onbewust binnen eigen en extern opgelegde en aangenomen beperkingen. We wisten vaak niet beter. Vandaag worden we allemaal uitgenodigd om bewust te worden van die beperkingen en ze van daaruit los te laten. Beperkingen op alle vlakken en lagen van ons samen Zijn en samen Leven. We worden uitgenodigd om terug onze volle Goddelijkheid als Mens te omhelzen, onszelf hiermee als het ware te dopen en vanuit een Hoger BewustZijn te gaan manifesteren. We zijn geen lichaam. We creëerden een lichaam als kanaal voor Goddelijke ervaring en schepping. We zijn Schepper.

Doorheen de ervaring van dit oud verdriet voel ik me dankbaar en stapsgewijs dieper ontwaken tot het volle potentieel dat altijd al ons geboorterecht was als Mens. Ik ben kinderlijk benieuwd op welke manier dit onze scheppingsmogelijkheden gaat doen ontvouwen, zelfs tot op de elementaire bouwstenen van ons eigen lichaam en de fysieke wereld waarin we leven. Het zijn boeiende tijden, evolutionaire tijden. Het stemt mij hoopvol.

Scroll naar boven