Onvoorwaardelijke Koning
2 November 2021
Ik denk het laatste jaar vaak aan het spreekwoord: “in het land der blinden is éénoog koning”
Op zich hoeft dit geen probleem te zijn als de éénoogige koning het beste voorheeft met zijn ‘blinden’ en alles in het werk stelt om hen ook het ‘zicht’ te geven zodat ze allen samen in eenheid en harmonie koning kunnen zijn waardoor die rol en functie uiteindelijk vervalt. Je zou het Onvoorwaardelijke Liefde kunnen noemen.
Van zodra één of meerdere éénoogigen hun koningschap ‘veilig’ willen stellen, hoeven ze enkel de blinde massa onder het voorwendsel van ‘zichtbaarheid’ te beliegen, te manipuleren met de illusie dat ze reeds zien en dat alles naar waarheid onbaatzuchtig getoond en gedeeld wordt.
Evengoed is enkel het verlangen van de blinden om echt te willen zien voldoende om hun ogen te openen, te ontwaken en de verkondigde onwaarheden te aanschouwen voor wat ze zijn. Ze zouden zichzelf op die manier autonoom bevrijden van het juk van verblinding.
Absolute waarheid bestaat naar mijn gevoel niet. Perceptie bepaalt veel zoniet alles. Het zou een Nieuwe Wereld van verschil betekenen als elkeen even de ogen sluit voor de geprojecteerde werkelijkheid en binnenin en van daaruit met het Hart kijkt naar het Leven in en rondom. We zouden elkaar plots ‘Zien’ als Wie we echt Zijn, Licht, Liefde, allemaal onlosmakelijk, onverdeeldbaar deel van het Ene. Ogen schieten te kort om dit allemaal te bevatten. Het Hart Weet.