Ongeregulariseerde Eigen-Waarde
25 March 2023
Momenteel word ik door mijn persoonlijke situatie weer sterk aangeraakt in mijn basisveiligheid. Op zich is er, puur praktisch en letterlijk materieel, (nog) niets aan de hand. Ik heb een wonderlijk dak boven mijn hoofd op een hemelse plek omringd en verbonden met mooie mensen. Ik heb een inkomensvoorzienende activiteit waarin ik met en vanuit Liefde Vreugde beleef aan het beste van mijn Zelf delen met anderen. Ik Leef! Ik ben gelukkig! Ik ervaar wezenlijke overvloed op zovele vlakken.
En toch ‘dreig’ ik op papier op bepaalde aspecten buiten ‘het systeem’ te gaan vallen waardoor er dan plots niets meer mogelijk is, op papier. Ik dien te ‘rekenen’ op ‘goodwill’ van mensen om dit te voorkomen. Mensen die vaak wel willen, maar evengoed door dat ‘systeem’ de ‘rechten’ niet hebben om mij hierin te ondersteunen of net rechten verliezen als ze het wel doen.
Een systeem dat ons zou moeten dienen. In plaats daarvan eist het dat wij dienaar zijn. Of is het gewoon ‘slaaf’?
Een systeem waarin ons in essentie het recht ontnomen wordt elkaar gewoon één op één te helpen.Een systeem dat alles wil reguleren en controleren en taxeren, alsof wij hiertoe niet zelf in staat zouden zijn.
Een systeem dat, als het ons dan niet lukt er aan te voldoen, ons als individu beschuldigt en bestraft.En dit uiteindelijk telkens met het enige middel waar het echt belang aan hecht. Geld. Het wordt je afgenomen. Het wordt je ontzegd.Of omgekeerd als je het hebt, koop je er alles mee, zelfs je vrijheid.Het ‘ruilmiddel’ dat alle doelen heiligt. Of is het ‘ruilmiddel’ dan niet gewoon het doel geworden?
Begrijp me niet verkeerd. Ik heb op zich niets tegen geld. Ik ben er niet vies van. Ik ontvang graag. En ik ontvang puur praktisch ook voldoende. Ik kom niets tekort. Ik ervaar overvloed. Op zovele vlakken. Alleen staat die niet allemaal en altijd op mijn bankrekening. Waar het door inflatie voornamelijk aan waarde verliest. En sowieso ‘wettelijk’ al niet meer in mijn handen is.
Soms krijg ik dan de spiegel dat ik een blokkade heb op geld. Maar ik kom niets tekort. Ik ervaar net overvloed. Weliswaar niet altijd vertaald in geld. Is dat dan het enige ‘ruilmiddel’ dat nog ‘waarde’ heeft? Voor het systeem allicht wel. Maar is dat dan ook overvloed? Of net tekort?
Soms hoor ik wel eens dat geld een hoge frequentie heeft. Dat geloof ik graag, afhankelijk van wie dat ruilmiddel inzet en vanuit welke intentie. Als er echter miljoenen vloeien naar oorlogsbestrijding met nog meer wapens, of ziektebestrijding met nog meer ziekmakers, of klimaatbestrijding met nog meer natuuruitbuiting, …, dan draag ik die frequentie toch niet ‘hoog’ in het vaandel. Zeker niet als de nabije medemens steeds meer armoede en honger ervaart, en letterlijk in de kou komt te overleven of te sterven.
Echte hoge frequentie zit voor mij in overvloed op zich en in eigenwaarde. En dat kan zich vertalen in vele vormen en middelen. Ook, maar niet alleen in geld.
Zolang dit systeem nog blijft bestaan, doordat wij het ‘voeden’, zal ik bewust en intentioneel blijven omgaan met dit ruilmiddel.
Ik vertrouw er ook op dat ik alles ontvang wat ik nodig heb op mijn pad om het beste van mijn Zelf te blijven delen. Zo is het tot nu toe altijd al geweest.
Daarin zit voor mij ook de echte Levenswaarde. In ongeregulariseerde authentieke verbinding en zelfgave. In het dragen van elkaar, word je automatisch gedragen door elkaar. En dat hoeft niet extra ‘geregeld’ of ‘belast’ te worden. Dat kan en mag er gewoon in elk moment Zijn, ultiem in alle vertrouwen zonder ‘ruilmiddel’.
Dit alles doet me in zekere zin terugdenken aan mijn camino naar Compostela bijna vier jaar geleden. Elke dag ging ik opnieuw op weg. Ik wist nog niet met volle zekerheid waar ik die dag zou toekomen, waar ik zou slapen, waar ik zou eten. Soms waren bedden al volzet en moest ik ‘verslagen’ verder. Hoe meer ik echter de aankomst, de planning, het resultaat, losliet. Hoe meer ik mij focuste op het pad dat zich ontvouwde doorheen de ervaring van het te bewandelen. Hoe vlotter ik tijdens de dagtocht puzzelstukken mocht ontvangen waarmee net, op Goddelijke timing, alles ‘voorzien’ werd wat ik nodig had. Er is alleen maar overvloed, als je jezelf de touwtjes loslatend toestaat die te ontvangen.
Hoewel ik mij door deze situatie stevig ‘geschud’ voel, ervaar ik mijzelf dus niet ‘verslagen’ als slachtoffer. Ik mag, terwijl de oplossing zichzelf gaat tonen, nog dieper zakken in alles-loslaten en oer-vertrouwen. Dat terwijl ik tegelijk ook mag spiegelen dat het ‘anders’ kan, vrijer kan, dan enkel maar gedwee volgen wat het systeem verwacht.
Vorige week ‘hoorde’ ik tijdens een wandeling helder ‘vraag en je zal ontvangen’. Ik hoef dit dus niet allemaal zelf en volledig individueel op te lossen. Ik mag ‘rekenen’ op anderen. Waarom niet? We vormen tenslotte in essentie ‘een éénheid’.
Gisteren ‘hoorde’ ik opnieuw ‘verbind met de oplossing’. Want die is er. Alleen nu nog niet tastbaar. Maar dat komt wel, daar mag ik in alle innerlijke rust op bouwen. Ultiem aan een wereld van bewuste overvloed voor allen, in alle vormen, samen-delend, samen-scheppend, samen-ontvangend, samen-levend.