Tijdsgeest

Eind vorige maand was ik aanwezig bij een lezing van Rik Torfs over zijn nieuwe boek Tijdsgeest. Inhoudelijk een boeiende lezing doorspekt met gezonde humor en zelfrelativering. Een aanrader! Het is niet elke spreker gegund het publiek op zo’n manier mee te nemen dat de huidige polariserende tijden scherp en oprecht tegen het Licht gehouden worden zonder te gaan vervelen en hierbij binnen aanvaardbare tijden ook nog ruimte te voorzien voor vragen.

Wat ik hier verder weergeef zijn mijn bedenkingen en aanvoelen op basis van wat ik meen begrepen te hebben tijdens de lezing zelf. Het boek heb ik (nog) niet gelezen en mijn schrijven is dan ook geen kritiek hierop. Ik deel enkel wat bij mij naar boven kwam in het Licht van wat ik rondom mij observeer in en met mijn mede-mensen, voornamelijk dan op het thema dat mij aan en in den lijve aanraakt en onlangs weer stevig polariserend in de media kwam.

Emoties en Slachtoffers

Het eerste punt dat mij bijblijft is hoe in onze tijd de emotie en de slachtofferrol misbruikt worden als manipulerend machtsmiddel. Ik meen mij te herinneren dat Rik pleit om in zekere zin terug te keren naar de ratio als basis, naar het denken, omdat dit al millenia lang gewerkt heeft.

Ik kan mij hier niet volledig mee verbinden. Voor mij zit de wortel van het probleem niet in het uitbuiten van de emotie en slachtoffers, hoewel dat wel de manipulerende middelen zijn waarmee men ons als pionnen tegen elkaar uitspeelt. De oplossing zit dus evenmin in terugkeer naar die ratio, naar het denken als fundament of startpunt.

Emoties vormen een deel van het Mens-Zijn. Het zijn richtingaanwijzers naar delen waar we in onsZelf de Liefde wel of niet door ons heen laten Stromen. Ze laten ons Voelen waar we als Mens net kunnen groeien of helen naar een mooiere versie van Samen-Leven. Ze zijn het deel dat al millenia lang door onze ratio-denkende-mannelijke maatschappij als minderwaardig onderdrukt wordt. Het voelen dat in zekere zin verbonden is met het vrouwelijke in onze Zelf. De energie die in deze kanteltijden terug in gelijkwaardigheid zal opstaan.

De stapstenen zitten voor mij dan net in het omarmen van deze pool in onszelf als Mensheid. Van daaruit kunnen we verbinden met de échte slachtoffers. Diegenen die nu vaak karikaturaal vooruitgeschoven worden al dan niet onbewust ten dienste van de polarisatie. Mede-mensen die dan door sommigen plots tot daders uitgeroepen worden.

Van zodra we echter verbinden met onze eigen emoties, hierin zelfredzaamheid ontwikkelen door de spiegel naar binnen aan te kijken, kunnen we ook Liefdevol Aanwezig zijn bij het lijden dat elke andere voelt en ervaart. Dan gaan we ontdekken dat we in essentie, in de wortel, allemaal hetzelfde verlangen. En dan zijn er geen polen en pionnen meer om tegen elkaar uit te spelen. Dan verbinden we ons net met de Essentie die in ons Allen Leeft.

Er is overigens ook een verschil tussen slachtoffer zijn en leven vanuit slachtofferenergie. Je kan effectief slachtoffer zijn en er toch voor kiezen net in je Kracht op te staan. Dat is een keuze vanuit bewustwording. Het is dan ook en vooral de slachtofferenergie die vaak (uit)gespeeld of uitvergroot wordt. Waarbij de echte slachtoffers in de achtergrond verdwijnen.

Humor en Zelfrelativering

Het tweede punt betreft het belang van humor als stapsteen naar dialoog waarbij je jezelf niet al te serieus moet nemen. Een gezonde dosis aan zelfrelativering zoals Rik ook mooi toepast doorheen zijn eigen lezing.

Tot op een zekere hoogte ga ik hierin mee. Als ik lezingen geef, pas ik het zelf ook graag en vaak spontaan toe. Het maakt de inhoud Lichter verteerbaar. Toegankelijker ook. Het helpt ontspannen. Het leven is al serieus genoeg. Laten we vooral niet vergeten ook te (glim)lachen, ook met wat ons zelf overkomt.

Het gaat echter te ver, naar mijn gevoel, als humor op zichzelf een éénzijdig narratief wordt. Een blind herhaald verhaal. En het wordt grensoverschrijdend als een ander al lachend gaat bepalen op welke manier iemand dan met zichzelf en het eigen lijden moet kunnen lachen. Dan staat het net elke vorm van dialoog in de weg. De deur naar gesprek wordt in deze gevallen maar al te vaak al bij voorbaat gesloten. Er is geen ruimte voor dialoog. Men is overtuigd van het eigen recht te mogen lachen en spreken op welke manier dan ook met wie dan ook. En elke spiegeling van grensoverschrijding wordt onthaald met een onbewuste projectie van eigen onverwerkte emoties.

Het échte slachtoffer dat uitreikt op zoek naar begrip, wordt onthaald op een douche van wat de ander in zekere zin al lachend bij zichzelf onbewust onderdrukt. Ook al zal diegene die om begrip vraagt ook eigen stukken aan te kijken hebben. Het is echter niet éénzijdig op hen te verhalen.

En ook hier is de ontwikkeling van zelfredzaamheid ten aanzien van de eigen emoties dus net de stapsteen naar een echte verbindende Samen-Leving. Dan verbinden geprojecteerde daders en slachtoffers net met elkaar, vaak vanuit dezelfde onbewuste pijn. En dan kan er echt en samen geglimlacht worden.

Miss Nederland

Onlangs werd er dan een trans*vrouw verkozen tot Miss Nederland. Een stortvloed van huichelende memes en brandstapel-wensende woorden rond het genderthema verschenen op sociale media. Zoals hierboven beschreven werd de humor van de wakkeren hierover een éénzijdig narratief tegen al wat dan woke is of zou zijn. Het is de laatste jaren niet of zelden anders. En hoewel ik weliswaar ook mijn vraagtekens en uitroeptekens plaats bij de manier waarop dit toevallig onder de aandacht gebracht wordt. Uiteindelijk leidt het opnieuw tot verdere polarisatie, tot het bespelen van die menselijke en onderdrukte emoties bij iedereen tot we allemaal dader en slachtoffer scanderen tegen elkaar.

Graag deel ik hieronder mijn kijk en vooral aanvoelen ten aanzien van niet alleen het genderthema, maar ruimer wat het betekent Mens te Zijn in deze kanteltijden.

Woke of Wakker

Als ik dieper kijk naar het hele Woke vs Wakker gebeuren zie ik beide labels als zijden van dezelfde materiële medaille. Vereenvoudigd beperken ze zich beide tot enkel de fysieke dimensie van het Mens-Zijn. Je bent je lichaam. Niet meer, niet minder. Waarbij de ene zijde zich het recht toeëigent dit helemaal te mogen aanpassen zonder tolerantie voor tegenspraak hoewel claimend alles te tolereren. De andere zijde gaat hier resoluut tegen in evengoed zonder tolerantie voor elke vorm van openheid of ruimdenkendheid, hoewel die ook hier geclaimd wordt.

Jezelf als wakker definiëren betekent in die zin niet meer dan dat je ziet dat er binnen en met de materie van het Leven beïnvloeding en manipulatie is op vlak van dit genderthema. Door zich hier bijna blind tegen te verzetten, vergeet men echter te verbinden met het lijden (en de bewustwording) dat aan de grondslag ligt van deze manipulatie.

Manipulatie misbruikt iets dat al bestaat om het dan om te keren. Elke agenda misbruikt in die zin menselijk lijden als prille bron van bewustwording van de Mens en zet die in tegen zichzelf. 

Ten strijde trekken tegen deze agenda, maakt je onbewust deelgenoot aan de toxische mannelijke energie die net aan de basis ligt van de manipulatie. Uiteindelijk zijn er dan ook alleen maar slachtoffers die onbewust tegen elkaar uitgespeeld worden, ongeacht het label dat je claimt of kleeft.

Ontwaken

Dit brengt mij dan bij het proces waar we allen samen inzitten. Eentje van bewustwording. Waarin elke mens-en-ziel een eigen traject volgt. Een proces van ontwaken. Niet door te gaan scanderen wie nu al dan niet een echte man of vrouw is. Evengoed ook niet door hele woordenboeken te verzinnen om elke unieke mens een eigen label te geven en dan ook nog te gaan afdwingen.

Ontwaken, als in het loslaten van de zelfidentificatie met de materie, met je lichaam. We Zijn Allen Goddelijk Bewust-Zijn, Aanwezig in een gemanifesteerde levenservaring. En die ervaring gaan we zowel individueel als collectief aan. Het antwoord op wat jouw individuele bijdrage hierin is, kan je enkel diep binnenin jouw Zelf horen fluisteren. Een antwoord dat je dus ook niet als dusdanig eenvoudig voor een ander kan invullen of beoordelen. Je kan het enkel respecterend ontvangen en ontdekken, uiteindelijk als deel van dat grotere Zelf.

Vanuit een gezonde herrezen vrouwelijke energie in onszelf in balans met geheelde mannelijke energie, vanuit dit ontwakende Eénheids-Bewust-Zijn, kunnen we verbinden met elke vorm van misbruikt lijden achter de manipulaties. Verbinden vanuit het Weten (en niet wetenschap) dat elke andere in Essentie een deel is van jouw Zelf. Vanuit doorvoelde en doorleefde Eénheid zijn er dan geen polen meer die uitgespeeld worden tegen elkaar. Dan werken die net samen in co-creatie van een échte Nieuwe Samen-Leving zoals we ons ergens nog her-inneren en Nu opNieuw door ons heen mogen ontvangen.